41 એને ચ્યાહા પાહને વાહાયોક દુર જાયને, તો માંડયે પોડીન પ્રાર્થના કોઅરા લાગ્યો.
પાછો ઈસુ વાહાયોક દુઉ ગીયો એને મેંડયે પોડયો એને પોતે ચેહેરો દોરત્યેવોય ટેકાડી દેનો એને પ્રાર્થના કોઅરા લાગ્યો, “ઓ પિતા, નોકીજ બોની હોકેત યા દુઃખા પિયાલો માથી દુઉ ઓઅઇ જાય, તેરુંબી જેહેકોય આંય વિચારતાહાવ તેહેકેન નાંય, બાકી જેહેકોય તું વિચારતો તેહેકોયનુજ ઓએ.”
પાછો ઈસુ વાહાયોક દુઉ ગીયો એને મેંડયે પોડયો એને પોતે ચેહેરો દોરત્યેવોય ટેકાડી દેનો એને પોરમેહેરાલ પ્રાર્થના કોઅયી, જોવે તો યોજનામાય શક્ય ઓરીતે માન યા દુઃખામાઅને બોચાડ જીં માયેવોય યેનારાં હેય,
પોરૂષી ઉબો રોઇન પોતે મોનામાય ઓહડી પ્રાર્થના કોઅયી કા, ઓ પોરમેહેર, આંય તો આભાર માનહું, કા આંય બિજા માઅહા હારકો લોબી, જુલમી, વ્યબિચારી નાંય હેય, એને યા કર લેનારા હારકો નાંય હેતાઉ.
બાકી જકાતદાર દુઉ ઉબો રિયો, હોરગા એછે નોજાર ઉચી કોઅના બી ચ્યા ઈંમાત નાંય ચાલી, તો દુઃખને હાતે છાતી કુટીન આખા લાગ્યો, ઓ પોરમેહેર, આંય પાપી હેતાંવ, માયેવોય દયા કોઇન માન માફ કોઓ.
ઈ આખીન તો માંડયે પોડયો એને બોદહાઆરે પ્રાર્થના કોઅયી.
હાંત દિહી પાછે જોવે તાઅને આમહે જાયના સમય યેનો, તે આમા તાઅને નિંગીન ચાલ પોડ્યા એને ચ્યા બોદા લોકહાય થેઅયો એને પોહહા હાતે આમહાન શેહેરા બાઆ હુદુ પોઅચાડયા, એને આમહાય દોરિયા મેરાવોય માંડયે પોડીન પ્રાર્થના કોઅયી.
પાછે માંડયે પોડીન મોઠેરે બોંબલ્યો, “ઓ પ્રભુ, યા પાપાહાટી તું ચ્યાહાન માફ કોઇ દે.” એહેકોય આખીન તો મોઅઇ ગીયો.
તોવે પિત્તરે બોદહાલ બાઆ કાડી દેના, એને માંડયે પોડીન પ્રાર્થના કોઅયી, એને કુડયે એછે એઇન આખ્યાં, “ઓ તબીથા, ઉઠ” તોવે ચ્યેય ચ્યે ડોળા ઉગડાવ્યા, એને પિત્તરાલ દેખીન ઉઠી બોઠી.
ઈસુવાય યે દોરત્યેવોય રોતી સમય ઉચા આવાજામાય બોંબલીન એને રોડતાંજ, પોરમેહેરાલ, જો ચ્યાલ મોરણાથી બોચાવી હોકતો, પ્રાર્થના એને વિનાંતી કોઅયી, એને નમ્ર સમર્પણાલીદે ચ્યા વોનાવામાય યેના.