14 જોવે તો સમય યેનો, તોવે તો પ્રેષિતહાઆરે ખાં બોહી ગીયો.
રુવાળી પોડી, તોવે તો બાર શિષ્યહાઆરે ખાઅના ખાં બોઠો.
જોવે વોખાત જાયી ઈસુ બાર ચેલાહાઆરે ચ્યે ગોઅમે યેનો.
જોવે ચ્યા બાર પ્રેષિત જ્યાહાન ઈસુવે દોવાડલા આતા ચ્યા ફિરી યેના એને યેયન ચોમખી યોકઠા જાયા, એને ચ્યાહાય જીં કાય કોઅયા એને હિકાડયાં તીં બોદા ચ્યાલ આખી દેખાડયાં.
બેન શિષ્ય ચાલ પોડ્યા એને શેહેરામાય યેના, એને જેહે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યેલ, તેહેંજ ચ્યાહાન એરા મિળ્યાં; એને તાં ચ્યાહાય પાસ્કા સણા ખાઅના તિયારી કોઅયી.
તોવે ઈસુવે શિષ્યહાન આખ્યાં, “માન મોઠી આશા આતી, કા આંય દુઃખ બોગવાં એને મોઅરા પેલ્લા, યા પાસ્કા સણા ખાઅના તુમહેઆરે ખાંવ.