13 બેન શિષ્ય ચાલ પોડ્યા એને શેહેરામાય યેના, એને જેહે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યેલ, તેહેંજ ચ્યાહાન એરા મિળ્યાં; એને તાં ચ્યાહાય પાસ્કા સણા ખાઅના તિયારી કોઅયી.
શિષ્ય ગાવામાય ગીયા, ચ્યાહાય જાયને જેહેકેન ચ્યાય ચ્યાહાન આખલા આતા, તેહેકેન દેખ્યા.
આકાશ એને દોરતી નાશ ઓઈ જાય, સાદામાટે નાંય રોય, બાકી માયે જીં આખ્યાહા તી સાદામાટે હાચ્ચાં રોય.
તોવે તો તુમહાન માળાંડયેવોય યોક મોઠી સોજાવીન તિયાર કોઅલી ખોલી દેખાડી દી, તાં તિયારી કોઆ.
જોવે તો સમય યેનો, તોવે તો પ્રેષિતહાઆરે ખાં બોહી ગીયો.
ઈસુય ચ્યેલ આખ્યાં, “કાય માયે તુલ નાંય આખ્યેલ કા, જોવે તું બોરહો કોઅહે, તોવે તું પોરમેહેરા મહિમા એએહે?”
બાકી ઈસુવા આયહે ચાકારાહાન આખ્યાં, “તો જેહે આખે તેહે કોઆ.”
બોરહો કોઅના લીદેજ આબ્રાહામ નાંવા માઅહું પોરમેહેરાય ચ્યાલ યોકે જાગે જાંહાટી હાદ્યો, આગના માનીન તો ચ્યા જાગાએસે નિંગી ગીયો જ્યાલ પોરમેહેર ચ્યાલ વારસામાય દેનારો આતો. આબ્રાહામ ઈ નાંય જાંઅતો આતો, કા કેછ જાતહાવ, તેરુંબી તો ચ્યે જાગે જાંહાટી નિકળ્યો.