11 એને ગોઆ માલિકાલ આખા, આમહાન પ્રભુવે તુલ આખા દોવાડયાહા, કા મા શિષ્યહાઆરે આંય પાસ્કા બાખે ખાઉં તી ખોલી કેછ હેય?”
જો કાદાં તુમહાન કાય પુછે, તોવે એહેકેન આખજા,? ઈસુ આમે પ્રભુલ યા ઉપયોગ કોઅના ગોરાજ હેય, એને તો ચ્યાલ તારાતુજ લેય દોવાડી.”
એને તો જ્યા ગોઆમાય જાય, તાંઅના ગોઆ માલિકાલ આખજા, કા ‘ગુરુય આખ્યાહા કા મા શિષ્યહાઆરે આંય પાસ્કા સણા જેવાણ ખાઅના ખાઉં ચ્યાહાટી માંહાટી ખોલી કેછ હેય?’
જો કાદાં તુમહાન પુછે, ઈ કાય કોઅતાહા, તોવે એહેકોય આખજા,? ઈસુ આમે પ્રભુલ યા ઉપયોગ કોઅના ગોરાજ હેય.”
શિષ્યહાય ઈસુ આખલ્યે પરમાણેજ જાવાબ દેનો; પ્રભુલ યા જરૂરત હેય.
જોવે ઈસુ ચ્યા જાડા હી પોઅચ્યો, જાં જાખી આતો, તોવે ચ્યાય ઉચે નોજાર કોઇન ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ જાખી, તું માહારી નિચે ઉતી યે; કાહાકા માન આજે તો ગોઓ યેઅના જરુરી હેય.”
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “એઆ, જોવે તુમા શેહેરામાય જાહા, તાં તુમહાન પાઅયા વેંડલા લેઈને જાતા યોક માઅહું મિળી; જ્યા ગોઆમાય તીં જાય તુમા ચ્યા પાછલા જાજા.
તોવે તો તુમહાન માળાંડયેવોય યોક મોઠી સોજાવીન તિયાર કોઅલી ખોલી દેખાડી દી, તાં તિયારી કોઆ.
ઈ વાત આખીન તી જાતી રોયી એને ચ્યે બોઅહી મરિયમેલ ઠાવકાજ હાદિન આખ્યાં, “ગુરુ ઈહીંજ હેય, એને તુલ હાદહે.”
વોનાયા, આંય તુમહે રુદયામાય યાંહાટી, આંય ચ્યા માઅહા હારકો હેતાંવ જેહેકેન ગોઆ બાઆ ઉબલો હેય એને બાઅણા ખોખડાવેહે, જો તુમા મા આવાજ વોનાતેહે એને તુમહે રુદય ઉગાડતેહે તે આંય માજા યીહીં એને આપા યોકબીજાઆરે સંગતી કોઅહુ.