10 ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “એઆ, જોવે તુમા શેહેરામાય જાહા, તાં તુમહાન પાઅયા વેંડલા લેઈને જાતા યોક માઅહું મિળી; જ્યા ગોઆમાય તીં જાય તુમા ચ્યા પાછલા જાજા.
જીં કાય માઅહા મુયામાય જાય ચ્યા લેદે તીં મેલાં નાંય કોઅઇ હોકે, બાકી ચ્યા મુયામાયને જીં નિંગહે, તીંજ માઅહાન મેલાં કોઅહે.
એને ગોઆ માલિકાલ આખા, આમહાન પ્રભુવે તુલ આખા દોવાડયાહા, કા મા શિષ્યહાઆરે આંય પાસ્કા બાખે ખાઉં તી ખોલી કેછ હેય?”
“ચ્યાહાય પુછ્યાં, તું આમહાન કેછ દોવાડા માગતોહો, કા આમા પાસ્કા ખુશ્યે હાટી ખાઅના તિયાર કોઅજે કા આપા ખાજે?”
બાકી યો વાતો માયે યાહાટી તુમહાન આખી દેન્યો, કા જોવે તો સમય યેય, તોવે તુમહાન યાદ યેય, કા માયે તુમહાન પેલ્લા આખી દેનલા આતા. જોવે તુમા શુરવાતમાય મા શિષ્ય બોન્યા, તોવે તુમહાન યાહાટી નાંય આખ્યાં કાહાકા આંય તુમહેઆરે આતો.”