7 તોવે ચ્યાહાય ચ્યાલ પુછ્યાં કા “ગુરુજી, ઈ કોદહી બોની? એને ઈ બોદા બોનતાં લાગે ચ્યા કાય ચિન્હ હેય?”
જોવે તો જૈતુના ડોગાવોય બોઠલો આતો, તોવે એકાંતમાય શિષ્યહાય યેયન પુછ્યાં, “આમહાન આખ કા યો વાતો કોવે ઓઅરી? તો યેયના એને દુનિયા છેવાટે કાય નિશાણી રોય?”
યોક દિહી તુમા ખારાબ વાના દેખહા જ્યા લેદે દેવાળાલ છોડી દેવામાય યી, તો ચ્યા જાગાવોય ઉબો રોય, જાં ચ્યાલ ઉબો રોઅના કાયજ ઓદિકાર નાંય હેય. જો કાદો વાચહે તો યાલ હોમજાંહાટી કોશિશ કોએ જોવે તો સમય યી, જ્યા લોક યહૂદીયા વિસ્તારામાય હેય ચ્યાહાન બોચાંહાટી ડોગહાવોય નાહી જાં પોડી.
આંય તુમહાન હાચ્ચાં આખતાહાવ, કા ઈ બોદા યે પેડયે લોક તોવેબી જીવતા રોય જોવે ઓહડા બોનાવ બોની.
તોવે ઈસુવે આખ્યાં, “ઓહડા દિહી યી, જ્યામાય તુમા ઈ બોદા એઅતાહા, ચ્યાહામાઅને ઈહીં યોકબી દોગાડ પોતે જાગાવોય નાંય છોડી, ચ્યા બોદા નાશ કોઇ દી.”
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “હાચવીન રોજા કા તુમહાન કાદો નાંય છેતરે. બોજ લોક મા નાંવા કોઇન યી, ચ્યે આખી, આંય ખ્રિસ્ત હેતાઉ, યાહાટી, ‘સમય પાહે યેય ગીયહો’ ચ્યાહા પાહલા તુમા મા ચાલી જાતે.