23 જ્યો બાયો મોયનાવાળ્યો હેય, એને જ્યો બાયો પાહાહાન દુદ પાજી રિઅલ્યો હેય, ચ્યેહેલ નાહરાં બોજ કોઠાણ પોડી, કાહાકા દેશાવોય બોજ દુઃખ પોડી એને લોકહાન બોજ આબદા પોડી.
એને ચ્યાહાય ચ્યાલ પુછ્યાં, “યેં કાય આખતેહે તીં તું વોનાય રિયહો કા?” ઈસુવે જાવાબ દેનો, “હાં, એને કાય તુમાહાય પવિત્રશાસ્ત્રામાય ઈ કોદહી નાંય વાચ્યાહાં: કા પોહાહા એને દુદ પિતા પાહાહા મુયેથી, તુયે મહિમા કોઆડી?”
તો યેયન ચ્યા ખેડુતાહાન માઆઇ ટાકી, એને દારાખાહા વાડી બીજહાન દેય દી.
જીં કાદાં માઅહું યા દોગડા ઉપે પોડી, ચ્યા ટુકડા-ટુકડા ઓઅઇ જાય, બાકી જ્યા ઉપે ઓ દોગાડ પોડી, ચ્યાલ બુપટા બોનાડી દી.”
ઈ ચ્યે બાયહેહાટી યોક નોવાય લાગે ઓહડો સમય ઓઅરી જ્યો મોયનાવાળ્યો હેય, એને ચ્યો બાયો જ્યો પોહાહાન દુદ પાજી રિઅલ્યો હેય, ચ્યેહેલ નાહરાં બોજ કોઠાણ પોડી.
ઈ ચ્યે બાયહેહાટી યોક નોવાય લાગે ઓહડો સમય ઓઅરી જ્યો મોયનાવાળ્યો હેય, એને ચ્યો બાયો જ્યો પાહાહાન દુદ પાજી રિઅલ્યો હેય, ચ્યેહેલ નાહરાં બોજ કોઠાણ પોડી.
બાકી મા જ્યા વિરુદ કોઅનારા જ્યાહાન નાંય ગોમ્યા કા આંય ચ્યાહાવોય રાજ્ય કોઉ, ચ્યાહાન મા આગલા લેય યા એને માઆઇ ટાકાં.’”
કાહાકા ચ્યા દિહી તોવોય યી કા તો દુશ્માન મોર્ચા બાંદિન તુલ ગેરી લી, એને ચોમખીને તુલ દાબી.
કાહાકા પીડા બોગવુના દિહી યેય રોયહા, એને લોક આખરી, ધન્ય હેય ચ્યો બાયો, જ્યેહે પોહેં નાંય હેય, જ્યેહેય પોહહાલ જન્મો નાંય દેનહો, જ્યેહેય કોદહી ચ્યાહાન દુદ નાંય પાજ્યાં.
મા હોમાજમાય ઈ હારાં હેય, કા યા દિહહયામાય વિસ્વાસી લોકહાહાટી કોઠીણ ઓઅય રીઅલા હેય, યાહાટી આંય વોરાડ નાંય કોઅલા લોકહાન સલાહા દેતહાવ ચ્યે વોરાડ કોઅયા વોગર રોય.
એને ચ્યા ગેર યહૂદીયાહાલ ચ્યાહા તારણા બારામાય વાત કોઅરાહાટી આમહાન રોકતાહા. ચ્યા ચ્યાહા પાપ વોય પાપ જોડતા જાતહા, જાવ લોગુ પોરમેહેર ચ્યાહાન ડૉડ નાંય દેય, એને સેલ્લે નોક્કી પોરમેહેર ચ્યાહાન સજા દેનારો હેય.
બાકી હારાં કોઅના, એને જરુરમંદ લોકહાન મોદાત કોઅના વિહરાયાહા મા, કાહાકા પોરમેહેર ઓહડા બલિદાનાથી પ્રસન્ન ઓઅહે.
ઓ મિલકાતવાળહાય વોનાયત લા, તુમા આપહે યેનારા દુ:ખાવોય બોંબલી-બોંબલીન રોડા.
કાહાકા ન્યાય કોઅના સમય યેય ગીયહો, કા પેલ્લો પોરમેહેરા લોકહા ન્યાય કોઅલો જાય, એને જોવેકા તો પેલ્લો આમા વિસ્વાસ્યાહા ન્યાય કોઅરી, યાહાટી ચ્યે ભયાનક વસ્તુહુ બારામાય વિચારા જીં ચ્યા લોકહાઆરે ઓઅરી જ્યા ચ્યે હારી ખોબારેલ નાંય માનેત જીં ચ્યા પાયને યેહે.