23 ચ્યાય ચ્યાહા લુચ્ચાઈ જાઇન ચ્યાહાન આખ્યાં.
એને પોરૂષી લોક એને સાદૂકી લોક ઈસુવા પાહી યેયન ચ્યાલ ફોસવા હાટી આખ્યાં, આમહાન હોરગા એહેરે મોઠે ચમત્કાર દેખાડ.
ઈસુવાય ચ્યાહા ખારાબી એઇન આખ્યાં, “ઓ ડોંગી તુમા માન જુઠા આખવાકોય ફસવા કોશિશ કાહા કોઅય રીઅલા હેય?”
એને ચ્યા ઈસુવા બુલ હોદાહાટી ચ્ચા પાછલા પોડ્યા યાહાટી ચ્ચાપાય બેદયા દોવાડયા યાહાટી કા ન્યાયી હારકો રુપ લેયને ઈસુવા કોઅહીબી વાતોમાય ફસવીન ચ્યાલ રાજ્યપાલા આથામાય હોઅપી દેય.
કાય કૈસરાલ કર દેઅના આમે નિયમા વિરુદ હેય?”
“યોક દીનાર માન દા, ચ્યા ઉપે કા છાપ એને નાંવ હેય?” ચ્યાહાય આખ્યાં, “કૈસરા.”
બાકી ઈસુવે ચ્યાહા મોના વિચાર જાંઆઈન આખ્યાં, “તુમહે મોનામાય કાહા ખારાબ વિચાર કોઅતાહા?
બાકી ઈસુ ચ્યાહા વિચાર જાંઅતો આતો ચ્યાહાટી આથ ઉખાય ગીઅલા માઅહાલ ઈસુવે આખ્યાં, “ઉઠ એને વોચમાય ઉબો રો” તો ઉઠીન ઉબો રિયો.
“ઓ બોજ ખારાબ એને બોજ જુઠાકોય બાઆલા સૈતાના પોહા, બોદા હારાં કામહા દુશ્માન, કાય તું પ્રભુ હિદી વાટહયેન વાકડી કોઅના નાંય સોડહે?
એને પ્રભુ પરીક્ષા નાંય કોઅના, જેહેકેન ચ્યાહામાઅને કોલહાક લોકહાય કોઅયા, એને હાપડાહા ચાવના થી ચ્ચે મોઅઇ ગીયે.
કાહાકા જ્યો વાતો યા દુનિયા નોજરેમાય લોક હોમાજતાહા કા જ્ઞાન હેય, તી પોરમેહેરા નોજરેમાય મૂર્ખતા હેય, જેહેકેન પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય, “પોરમેહેર જ્ઞાની લોકહા ચતુરાઇ ઉપયોગ, ચ્યાહાલ જાળમાય ફોસવા હાટી કોઅય દેહે.”
યાહાટી આમીને આમહાય વાયહાના પાહા હારકે વેવહાર નાંય કોઅરા જોજે, એને આમહાય કોદહીબી છેતારનારા લોકહા જુઠા શિક્ષણામાય નાંય ફસાયા જોજે જી હાચ્ચી લાગહે. જેહેકેન લાફા ઉડીલ આગાડી-પાછાડી ડેકલેહે એને વારો એહે-તેહે ફેરવેહે.
એને દુનિયા કોઅહાબી જોનાવર પોરમેહેરાથી દુબલાં નાંય હેય, ચ્યા હામ્મે બોદ્યોજ વસ્તુ ખુલ્લ્યો એને પ્રગટ હેય બાકી તો તોજ હેય જ્યાલ આપહે ઇસાબ દાં પોડી.