7 ઈ દેખીન બોદાજ લોક ટુટરાં લાગ્યા, એને ચ્યા આખે કા, “તો તે યોક પાપી માઅહા ગોઓ ગીયહો.”
જોવે મિળ્યો, તોવે ચ્યા વાડયે માલિકાલ ટુટરીન આખા લાગ્યા,
એને ચ્યાહાન વાડયે માલિકાય આખ્યાં, તુમા હોગા મા દારાખાહા વાડયેમાય જાયને કામ કોઆ, એને જીં કાય ઠીક હેય, તીં તુમહાન દિહી તોવે ચ્યાબી કામ કોઅરા ગીયા.
ઈ એઇન પોરૂષી લોકહાય ઈસુવા શિષ્યહાન આખ્યાં, “તુમહે ગુરુ કર લેનારાહા એને પાપી લોકહાઆરે કાહા ખાહે?”
બાકી પોરૂષી લોક એને મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુ ટુટરીન આખા લાગ્યા, “ઓ તે પાપહયા આરે મિળહે એને ચ્યાહાઆરે ખાહેબી.”
જાખી તારાતુજ ઉત્યો તો ઈસુલ ગોઓ લેય ગીયો, એને બોજ આનંદાકોય ચ્યા આદર કોઅયો.
જોવે ચ્યા ખાં બોઠલા આતા તોવે જાખી ઉબા રોઇન પ્રભુ ઈસુવાલ આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, એએ, મા આરદી મિલકાત ગોરગોરીબાહાલ દેય દાહું, એને માયે કાદા પાયને બી ખોટયેરીતે કર લેદા ઓરીતે ચ્યાલ ચાર ગોણા પાછો દિહી.”
તોવે પોરૂષી લોક એને મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુ ઈસુ શિષ્યહાન ઈ આખીન ટુટારતા લાગ્યા કા, “તુમા કર લેનારાહા આરે એને પાપી લોકહાઆરે કાહા ખાતહા?”
બાકી જોવે આંય, માઅહા પોહો ખાતો પિતો યેનો, તો તુમા આખતા લાગ્યા “એઆ, તો ખાદાડ એને પિદાડ માઅહું, કર લેનારાહા એને પાપી લોકહા હાંગાત્યો હેય.
ઈ દેખીન, જ્યેં પોરૂષીય ઈસુલ ખાં હાદ્યેલ, તો મોનામાય વિચાર કોઅરા લાગ્યો, “જો ઓ ભવિષ્યવક્તો રોતો તે જાંઆઈ જાતો કા ઈ જીં ચ્યાલ આથ લાવી, રીયહી તી કું એને કોહડી બાય હેય, કાહાકા તી તે પાપી બાય આતી.”