5 જોવે ઈસુ ચ્યા જાડા હી પોઅચ્યો, જાં જાખી આતો, તોવે ચ્યાય ઉચે નોજાર કોઇન ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ જાખી, તું માહારી નિચે ઉતી યે; કાહાકા માન આજે તો ગોઓ યેઅના જરુરી હેય.”
“કાહાકા આંય, માઅહા પોહો ટાકાય ગીઅલાહાન હોદાહાટી એને ચ્ચાહા બોચાવ કોઅરા યેનહો.”
તાં જાખી નાંવા યોક માટડો આતો, તો કર લેનારાહા મુખ્ય આતો એને માતલો આતો.
તોવે તો ઈસુવાલ એરાહાટી આગલા દાંહાદી ગીયો ને તો યોક ઉંબા જાડાવોય ચોડી ગીયો, કાહાકા ઈસુ ચ્યેજ વાટે જાનારો આતો.
જાખી તારાતુજ ઉત્યો તો ઈસુલ ગોઓ લેય ગીયો, એને બોજ આનંદાકોય ચ્યા આદર કોઅયો.
નતનએલાય ઈસુલ પુછ્યાં, “તું માન કેહેકે વોળાખતોહો?” ઈસુવે ચ્યાલ જવાબ દેનો, ચ્ચા પેલ્લા કા ફિલિપે તુલ હાદ્યો, “જોવે તું અંજીરા જાડા તોળે આતો, તોવે તુલ માયે દેખ્યેલ.”
ઈસુવે ચ્યાલ જાવાબ દેનો, “આંય પોતાલ ઓહડા લોકહાન દેખાડતાહાવ, જ્યેં માયેવોય પ્રેમ કોઅતેહે, એને મા આગના પાળતેહે, એને મા આબહો ચ્યાવોય પ્રેમ કોઅરી, એને આપા ચ્યા પાહે યાહાવ, એને ચ્યાઆરે રાહાવ.
પોરમેહેરાઆરે કામ કોઅના લીદે આમા તુમહાન ઇબી વિનાંતી કોઅજેહે, કા પોરમેહેરા જીં સદા મોયા તુમહાન મીળહી, ચ્યેલ નોકામ્યી મા જાં દાહા.
જેથી ખ્રિસ્તાવોય બોરહો કોઅલા કોય ખ્રિસ્ત તુમહે હૃદયામાય રોય, એને પોરમેહેર તુમહાન યોક બિજાવોય પ્રેમ કોઅરાહાટી મજબુત એને સ્થિર કોએ.
ગાવાર ચાકરી કોઅના વિહરાયાહા મા, કાહાકા યાથીજ કોલહાક જાઅહાય ઓજાણ્યામાય હોરગા દૂતહા ગાવાર ચાકરી કોઅયીહી.
વોનાયા, આંય તુમહે રુદયામાય યાંહાટી, આંય ચ્યા માઅહા હારકો હેતાંવ જેહેકેન ગોઆ બાઆ ઉબલો હેય એને બાઅણા ખોખડાવેહે, જો તુમા મા આવાજ વોનાતેહે એને તુમહે રુદય ઉગાડતેહે તે આંય માજા યીહીં એને આપા યોકબીજાઆરે સંગતી કોઅહુ.