4 તોવે તો ઈસુવાલ એરાહાટી આગલા દાંહાદી ગીયો ને તો યોક ઉંબા જાડાવોય ચોડી ગીયો, કાહાકા ઈસુ ચ્યેજ વાટે જાનારો આતો.
તોવે ઈસુવે આખ્યાં, જોવે રાયે દાણા ઓલહો બોરહો તુમહાન રોતો, તોવે યા ઉબા સેતુરા જાડાલ તુમા આખતા કા મૂળાઇહિને ઉપડાયન દોરિયામાય જાય પોડ, એને તીં તુમહે માની જાતા.
તો ઈસુ કોહડો હેય તી એરા માગતો આતો, બાકી ઈસુઆરે લોકહા બોજ મોઠો ટોળો આતો ચ્યા લીદે તો ચ્યાલ નાંય એઇ હોક્યો, કાહાકા તો વાય નિચો માટડો આતો.
જોવે ઈસુ ચ્યા જાડા હી પોઅચ્યો, જાં જાખી આતો, તોવે ચ્યાય ઉચે નોજાર કોઇન ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ જાખી, તું માહારી નિચે ઉતી યે; કાહાકા માન આજે તો ગોઓ યેઅના જરુરી હેય.”
બાકી ગીરદી લેદે ચ્યાલ ગોઅમે નાંય લેય જાય હોક્યા, ચ્યાહાટી ચ્યાહાય ગોઆ ઉચે ચોડીન સિવલાં ગુઉ ખોળી ટાક્યા એને બોગારામાયને લખવાવાળાલ ખાટલાહાતે ઈસુવા હામ્મે ઉતાડી દેનો.