21 કાહાકા આંય તોઅથી બિઅતો આતો, યાહાટી કા તું બોજ કોડાક માઅહું હેય; જીં તુયે નાંય થોવ્યહા તી તું ઇસી લેતહો એને જીં તુયે નાંય પોઅયાહાં, ચ્યાલ વાડતોહો.’
તીજાંય યેયન આખ્યાં, ‘ઓ માલિક, એએ તો ઈ હેય, જ્યાલ માયે ફાડકામાય બાંદી થોવ્યેલ.
માલિકાય ચ્યાલ આખ્યાં, ઓ નોકામ્યા ચાકાર, આંય તોજ વાતેકોય તુલ દોષી ઠોરાવતાહાવ, તું માન જાંઅતો આતો કા આંય કોડાક માઅહું હેય, જાં માયે નાંય થોવ્યેલ તાંઅરે આંય લાહુ એને માયે નાંય પોઅયા ચ્યાલ આંય વાડતાહાવ.
પોરમેહેરાય જીં પવિત્ર આત્મા દેનહા તી તુમહાન ગુલામ નાંય બોનાવે, કા નાંય ગાબરાવે, બાકી યાકોય પવિત્ર આત્મા આપહાન પોરમેહેરા પોહેં બોનાડેહે, જ્યાકોય આપા “ઓ આબા, ઓ પિતા” આખી હોકજેહે.
કાહાકા પાપી સ્વભાવાનુસાર વિચાર કોઅના તે પોરમેહેરા વિરુદ કોઅના હેય, કાહાકા પાપી સ્વભાવા વિચાર પોરમેહેરા નિયમાહા આધીન નાંય હેય, એને પોરમેહેરા નિયમાહા પાલન બી કોઅય નાંય હોકે.
પોરમેહેરે આપહાન બીખર્યા નાંય બોનાવ્યાહા, બાકી સામર્થ્ય એને ચ્યા પવિત્ર આત્મા રુદયાલ મજબુત બોનાડેહે, બીજહાવોય પ્રેમ કોઅનામાય એને પોતાનાલ તાબામાંય રાખા હાટી પવિત્ર આત્મા દેનહો.
કાહાકા જો કાદો બોદા નિયમાહા પાલન કોઅહે, બાકી જો યોક આગના બી તોડી દેહે, તે તો બોદયે વાતહેમાય દોષી ગોણલો જાહે.
પ્રેમમાય દાક નાંય રોય, બાકી સિદ્ધ પ્રેમ દાક દુર કોઅઇ દેહે, કાહાકા દાકમાય સજા મિળના શક્યતા રોહે, એને જો દાક રાખહે, તો પ્રેમમાય સિદ્ધ નાંય જાયહો.
એને બોદા લોકહા ન્યાય કોરાહાટી, ચ્યા બોદા ખારાબ કામહાહાટી ચ્યાહાવોય દોષ લાવાહાટી, જીં ચ્યાહાય પોરમેહેરા વિરુદ કોઅયાહાં, એને ચ્યો બોદ્યો નોકામ્યે વાતહેહાટી જ્યો ચ્યાહાય ચ્યા વિરુદ કોઅયોહો.”