20 તીજાંય યેયન આખ્યાં, ‘ઓ માલિક, એએ તો ઈ હેય, જ્યાલ માયે ફાડકામાય બાંદી થોવ્યેલ.
“તોવે જ્યાલ યોક ઓજાર મિળલા આતા, ચ્યાય યેયન આખ્યાં, ‘ઓ માલિક, આંય તુલ જાંઅતો આતો કા, તું બોજ કોડાક માઅહું હેય: તું ઓહડા માઅહા રોકો હેય જો નાંય બિયારો પોઅય બાકી પાક યોખઠા કોઅના આશા રાખહે.’
ચ્યાય ચ્યા ચાકારાહામાઅને દોહો જાંઆહાન હાદિન દોહો સિક્કા દેના એને આખ્યાં, કા મા પાછા ફિરી યેયના તાંવ તુમા લેન દેન કોઅજા.
તોવે ચ્યે ચ્યાલબી આખ્યાં કા, તુંબી પાચ શેહેરાહાવોય ઓદિકાર ચાલાડ.
કાહાકા આંય તોઅથી બિઅતો આતો, યાહાટી કા તું બોજ કોડાક માઅહું હેય; જીં તુયે નાંય થોવ્યહા તી તું ઇસી લેતહો એને જીં તુયે નાંય પોઅયાહાં, ચ્યાલ વાડતોહો.’
જેહેકોય યોક કુરાડાવાળો હારેં ફળે નાંય દેનારા હર યોક મુળથી જાડાહાલ ખાંડીન આગડામાય ટાકી દાંહાટી તિયાર હેય, તેહેકોયનુજ આમી પોરમેહેર ચ્યાહા ન્યાય કોઅરાહાટી તિયાર હેય, જો પાપ કોઅના બંદ નાંય કોએ.
“જોવે તુમા મા આખલ્યા નાંય માનેત, તો માન ‘ઓ પ્રભુ, ઓ પ્રભુ’ કાહા આખ્યાં કોઅતાહા?
જો મોઓઈ ગીઅલો આતો, તો માઅહું બાઆ નિંગી યેનો, ચ્યા આથ પાગ ફાડકા કોઇન વેટાળલા આતા, એને ચ્યા મુંવોય યોક રુંબાળ વેટાળી દેનલો આતો, તોવે ઈસુવે આખ્યાં, “ચ્યા વોયને ફાડકે છોડી દિયા, એને ચ્યાલ જાં દા.”
એને ઈસુવા ટોલપ્યેલ વેટાળલો રુંબાળ બી દેખ્યો, બિજા ફાડકાહા આરે નાંય, બાકી આલાગુજ જાગાવોય ગોડી વાળલો દેખ્યો.
યાહાટી જો કાદો ભલાઈ કોઅના જાંઅહે એને નાંય કોએ, ચ્ચાહાટી ઈ પાપ હેય.