23 બાકી તો ઈ વોનાયો તોવે તો નિરાશ ઓઈ ગીયો, કાહાકા તો બોજ માલદાર આતો.
ઈ વાત વોનાઈન જુવાન્યો નિરાશ ઓઇન જાતો રિયો કાહાકા તો બોજ માલદાર આતો.
જોવે ચ્યાય ઈસુલ ઈ વાત આખતા વોનાયો તોવે તો નિરાશ ઓઅઇ ગીયો, એને તો દુ:ખી ઓઇન જાતો રિયો, કાહાકા તો બોજ માલદાર આતો.
પાછે ઈસુય ચ્યાહાન આખ્યાં, “હાચવીન રા, એને બોદા લોબથી બોચી રોજા, કાહાકા જીવન કિમત્યા હેય તુમહે વોદારી મિલકાતે લેદે નાંય હેય.”
ઈ વોનાયને ઈસુય ચ્યાલ આખ્યાં, “આજુ યોક વાત હેય જીં તુલ કોઅના જરુરી હેય, જો, જીં કાય તો હેય તીં બોદા વેચિન ગોર-ગોરીબાહાન દેય દે, જો એહેકોય કોઅહે, તે તોપાય હોરગામાય મિલકાત રોઅરી એને યેયન મા શિષ્ય બોની જો.”
ચ્યાલ નિરાશ દેખીન, ઈસુવે આખ્યાં, “માલદાર લોકહાન પોરમેહેરા રાજ્યામાય જાઅના બોજ કોઠાણ હેય.
જોવે ચ્યા ખાં બોઠલા આતા તોવે જાખી ઉબા રોઇન પ્રભુ ઈસુવાલ આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, એએ, મા આરદી મિલકાત ગોરગોરીબાહાલ દેય દાહું, એને માયે કાદા પાયને બી ખોટયેરીતે કર લેદા ઓરીતે ચ્યાલ ચાર ગોણા પાછો દિહી.”
યાહાટી હાચવીન રા, એહેકોય નાંય બોને કા તુમહે મોન હોદથી વદારે ખાઅના પિઅના એને સાકટ્યા, એને યા જીવના ચિંતાકોય દાબાય જાહા, એને તો ન્યાયા દિહી તુમહાવોય ફાંદા હારકો અચાનક યેય પોડી.
જો કાટાહા જેખરાહામાય પોડયો, ચ્યે યે હેય, જ્યેં વચન વોનાતેહે, બાકી આગાડ્યા જીવનામાય ચિંતા, પોયહા લોબ, એને મોજ્યા કોઅનામાય ફસાય જાતહેં, એને નોકામ્યા જીવન જીવતેહે.
કાહાકા તુમા હારેકોય જાંઅતાહા કા કાદાબી વ્યબિચારી માઅહું, કા ખારાબ માઅહું, કા લોબ કોઅનારા માઅહું જીં મુર્તિ પાગે પોડના હારકા હેય, ઓહડા માઅહું કોવેબી ખ્રિસ્તા એને પોરમેહેરા રાજ્યા ભાગીદાર નાંય બોની.
કાહાકા આપહે પ્રભુ ઈસુ ખ્રિસ્તાલ જાઅના બીજી બોદી વસ્તુહુથી કોલહાક વોદારી મહત્વા હેય, આંય બોદયે વસ્તુહુલ નોકામ્યે માનતાહાવ ચ્ચાહાટી માયે બોદ્યો વસ્તુ છોડી દેનલ્યો હેય એને આંય ચ્ચેહેલ કોચરા હોમાજતાહાવ, કા આંય ખ્રિસ્તાલ જાંઉ.
યાહાટી ચ્યા ખારાબ કામહાલ કોઅના છોડી દા જ્યેં તુમહે પાપી સ્વભાવાનુસાર હેય, એટલે વ્યબિચાર, અશુદ્ધતા, ખારાબ વાસના, ખારાબ ઇચ્છા એને લોબ જીં મુર્તિપુજા હારકા હેય.
તુમહાય દુનિયાવોય પ્રેમ નાંય કોઅના એને નાંય દુનિયા વસ્તુવોય પ્રેમ કોઅના, જો કાદો દુનિયાવોય પ્રેમ કોઅહે, ચ્યામાય પોરમેહેર આબહા પ્રેમ નાંય હેય.