7 પાછે ચ્યાય બિજાલ પુછ્યાં, ‘તોવોય કોલો કોરજો હેય?’ ચ્યાય આખ્યાં, ‘હોવ મણ ગોંવ,’ તોવે ચ્યાય ચ્યાલ આખ્યાં ‘પોતાના ઇસાબા ચોપડા લેઈને એંશી મણ લોખી દે.’”
“બાકી જોવે તો ચાકાર બાઆ ગીયો, તોવે ચ્યા હાંગાત્યા ચાકાર માઅને યોક બિજો ચાકાર મિળ્યો તો ચ્યા (૧૦૦ દીનાર) હોવ દિહાહા મોજર્યે પોયહા કોર્જદાર આતો, તોવે ચ્યે ચ્યાલ ગોગ્યેમાય દોઇન આખ્યાં, ‘જીં કાય તોપાય કોરજાં હેય ચ્યાલ તું ચુકાડી દે.’”
ચ્યાય આખ્યાં, હોવ મણ જૈતુન જાડા તેલ તોવે ચ્યાય ચ્યાલ આખ્યાં, ‘પોતાના ઇસાબા ચોપડા લે એને બોહીન તારાત બિજા ખાતામાય બોદલીન પોચહા મણ લોખી દે.’
“માલિકાય ચ્યા અન્યાયી કારબાર્યાલ આખ્યાં, તુયે બોજ હુશારી કોઇ કામ કોઅલા હેય, એહકોયજ યા દુનિયા લોક ચ્યાહા સોમાયા લોકહાઆરે વ્યવહારા માય, ઉજવાડા લોકહા કોઅતા બોજ ચતુર હેય.
એને તી ચોર્યાશી વોરહે લોગુ વિધવા આતી, દેવાળામાય બોજ સમય લોગુ રોઇન રાતદીહી ઉપહા એને પ્રાર્થના કોઈકોઈન પોરમેહેરા ભક્તિ કોઅતી આતી.
પાછા ચ્યાય તીજાલ દોવાડયો એને ચ્યાહાય ચ્યાલબી માર ઠોકીન એને ઘાયાલ કોઇન દોવાડી દેનો.
પાછો, ઈસુ બિજા દાખલા દેયન યહૂદીયાહા આગેવાનાહાઆરે વાત કોઆ સુરુ કોઅયા, “યોક માઅહાય ચ્યા રાનામાય દારાખા વાડી લાવી, પાછે ચ્યાય ચ્યા રાનાલ કોલહાક ખેડુતાહાન બાગે દેય દેના એને બિજા દેશા એછે બોજ દિહયા હાટી લાંબ પારદેશ નિંગી ગીયો.