18 આમી આંય ઉઠીન મા આબહા ઈહીં જાહીં એને આખહી કા, આબા માયે પોરમેહેરા વિરુદ એને તો હામ્મે પાપ કોઅયોહો.
જેહેકોય ચ્યાહાય પાપહાલ માની લેદા તોવે યોહાને લોકહાન યારદેન નોયેમાય બાપતિસ્મા દેના.
“યાહાટી જોવે તુમા માઅહા પાપ માફ કોઅહા, તોવે પોરમેહેર, તુમહે આબહો જો હોરગામાય હેય, તુમાહાલ માફ કોઅરી.
યાહાટી તુમા યા પરમાણે પ્રાર્થના કોઆ: ઓ આમે પોરમેહેર આબા, તું જો હોરગામાય હેય, તો નાંવ પવિત્ર માનલા જાય.
એને જોવે તુમા ખારાબ હેય, તેરી તુમા તુમહે પોહાહાન તુમા હાર્યો વસ્તુ દાં જાંઅતેહે, તે તુમહે હોરગામાઅને આબહો બી ચ્યાપાઅને જ્યેં માગતેહે ચ્યાહાન હારી વસ્તુ દેઅના જાંઅહે.”
તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “જોવે તુમા પ્રાર્થના કોઅહા તોવે એહેકોય આખા: ‘ઓ આબા’ તો આગના માનલી જાય, તો રાજ્ય યેય.
જોવે ચ્યાલ પોતાની બુલ હોમજાયી તોવે આખા લાગ્યો, મા આબહા ગોઅમે કોલાં બોદા ચાકારાહાન ખાઅનાથી વોદારે બાખ્યો મિળત્યોહો બાકી આંય ઈહીં બુખો મોઅહુ.
આમી આંય તો પોહો આખાયા લાયકે નાંય રોયહો, માન પોતાના યોક મોજર્યા હારકો રાખી લે.”
પોહાય આબહાલ આખ્યાં, ‘આબા, માયે પોરમેહેરા વિરુદ એને તો વિરુદ પાપ કોઅયોહો, એને આંય તો પોહો આખાયાહાટી લાયકે નાંય રોયહો.’
બાકી જકાતદાર દુઉ ઉબો રિયો, હોરગા એછે નોજાર ઉચી કોઅના બી ચ્યા ઈંમાત નાંય ચાલી, તો દુઃખને હાતે છાતી કુટીન આખા લાગ્યો, ઓ પોરમેહેર, આંય પાપી હેતાંવ, માયેવોય દયા કોઇન માન માફ કોઓ.