17 જોવે ચ્યાલ પોતાની બુલ હોમજાયી તોવે આખા લાગ્યો, મા આબહા ગોઅમે કોલાં બોદા ચાકારાહાન ખાઅનાથી વોદારે બાખ્યો મિળત્યોહો બાકી આંય ઈહીં બુખો મોઅહુ.
એને તો ઓલો બુખો આતો કા જ્યો હિંગ્યો ડુકરેં ખાતે આતેં ચ્યો હિંગ્યો ખાંહાટી ઇચ્છા ઓઅયી, કાહાકા ચ્યાલ કાદાં કાય ખાંહાટી નાંય દેતા આતા.
એને તો અધોલોકમાય પીડામાય પોડયો, તોવે ચ્યાય ઉચે એઅયા, એને દૂરને આબ્રાહામા પાહી લાજરસાલ દેખ્યો.
એને લોક જીં જાયેલ તી એરાહાટી ગીયા, તોવે ચ્યાહાય જ્યામાઅને બુત નિંગલા ચ્યા માઅહાલ ઈસુવાપાય ફાડકે પોવલે એને હારો ઓઇન ભાનમાય દેખ્યો તોવે ચ્યા બિઇ ગીયા.
તોવે પિત્તર ભાનમાય યેનો એને ચ્યાય આખ્યાં, “આમી માયે જાઈ લેદા કા પ્રભુય ચ્યા હોરગા દૂતાલ દોવાડીન માન હેરોદા કોબજા માઅને સોડાવી લેદલો હેય એને યહૂદી આગેવાનહા બોદી આશા તોડી દેનલી હેય.”
જોવે લોક ઈ વોનાયા, તોવે આપા બોજ દોષી હેજે એહેકેન જાંઅયા, તોવે ચ્યા પિત્તરાલ એને બિજા પ્રેષિતાહાલ પુછા લાગ્યા, “ઓ બાહાહાય આમા કાય કોઅજે?”
યાહાટી માઅહે એહેકેન આખતેહે, “તું જો હૂવી જાનારો જાગી જો, એને મોઅલા માઅને જીવી ઉઠ, તે ખ્રિસ્તા ઉજવાડો તોવોય ચોમકી.”