47 બાકી જો ચાકાર ચ્યા દોણ્યા ઇચ્છા જાંઅતો આતો, એને તિયારી નાંય રિયો, એને ચ્યા ઇચ્છા પરમાણે નાંય ચાલ્યો, ચ્યાલ બોજ માર પોડી.
તોવે પિત્તરે આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, કાય ઓ દાખલો તું આમહાલુજ આખતોહો, કા બોદહાન?”
તોવે તો ચ્યા કારબારી માલિક પાછો યી, જોવે તો ચ્યા વાટ નાંય જોવે, એને ઓહડા સોમાયા જ્યા બારામાય તો જાંઆય બી નાંય. તોવે તો ચ્યાલ બોજ કોઠાણ સાજા દેયન એને ચ્યા ભાગ ડોંગ્યા લોકહાઆરે ઠોરવી.
જીં માઅહું મા નાકાર કોઅહે એને મા વાત સ્વીકાર નાંય કોએ, ચ્યાલ ડોંડ દેનારો તો યોક હેય, મતલબ જીં વાત માયે આખલી હેય, તી ન્યાયા દિહે ચ્યાલ ડોંડ દેઅરી.
ઈસુવે જવાબ દેનો, “જો તુલ પોરમેહેરાપાઅને નાંય દેનલો જાતો, તે તો માયે ઉપે તુલ કાયબી ઓદિકાર નાંય રોતો, યાહાટી જ્યેં માન તો આથામાય દોઅવાડી દેનહો, ચ્યા પાપ વોદારી હેય.”
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “જોવે તુમા આંદળા રોતા તોવે તુમહે પાપ નાંય ગોણાતાં, બાકી આમી આખતાહા કા આમા એઅજેહે, યાહાટી તુમહે પાપ માફ નાંય કોઅલા જાય.”
આમી લોગુ પોરમેહેરે લોકહા અજ્ઞાનતાના સમાયાવોય દિયાન નાંય દેના, બાકી આમી બોદે જાગે બોદાજ માઅહાલ પાપ કોઅના બંદ કોઅના આગના દેહે.
યાહાટી જો કાદો ભલાઈ કોઅના જાંઅહે એને નાંય કોએ, ચ્ચાહાટી ઈ પાપ હેય.