29 તે તુમા યા બારામાય ચિંતા મા કોઅહા, કા કાય ખાહું એને કાય પિયહું, એને શંકા મા કોઅહા.
“યાહાટી તુમા ચિંતા કોઇન ઈ મા આખહા, કા આમા કાય ખાહું, એને કાય પિયહું, એને કાય પોવહું?
પાછે ઈસુય ચ્યા શિષ્યહાન આખ્યાં, ચ્યાહાટી આમા તુમહાન આખતાહાવ, કા શારીરિક જીવના ચિંતા મા કોઅહા આમા કાય ખાઉં એને કાય પિયહું; પાછા આમા શરીરામાય કાય પોવહું.
યાહાટી જો તુમા બોદહાથી વાહના કામબી નાંય કોઇ હોકે, તો જીવનામાય બિજ્યે વાતહે બારામાય કાહા ચિંતા કોઅતાહા?
કાહાકા દુનિયામાઅન્યા ગેર યહૂદી લોક યે બોદ્યો વાતો હોદતાહા, બાકી તુમહે હોરગામાઅને આબહો જાંઅહે, કા તુમહાન યે વસ્તુહુ ગોરાજ હેય.”
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “જોવે માયે તુમહાન પોયહા વોગાર, ઠેલી એને ખાઅડાહા વોગાર દોવાડયા, તોદિહી તુમહાન કાય ઓછા પોડ્યા કા?” ચ્યાહાય જાવાબ દેનો, “નાંય,”