21 એહકોયજ ચ્યા માઅહા આરે ઓઈ જીં બોદા કાય પોતાહાટી યોખઠા કોઅહે, બાકી પોરમેહેરા સેવા કોઅરાહાટી પોતે મિલકાતે એને શક્તિ ઉપયોગ નાંય કોએ.”
તુમહે મિલકાત વેચી દિયા, એને ગોરીબાહાન દાન દિયા; એને મોજરાય નાંય જાય ઓહડી ઠેલી રાખા, બાકી આપહેહાટી હોરગામાય મિલકાત બેગા કોઅયા, તાં ઘોટી નાંય જાય, જ્યા પાહાય બાંડ નાંય યેય, એને ઉદાડા નાંય ખાય.
યાહાટી જોવે તુમા દોરતીવોય કામાવલા મિલકાત્યે માય ઈમાનદાર નાંય રોયા, તે હોરગામાઅને મિલકાત તુમહાન કું હોઅપી?
“બાકી જ્યા માલદાર હેતા તુમહેવોય હાય, કાહાકા તુમાહાલ પેલ્લાજ પુરો આરામ મિળી ગીયો.”
બાકી તો પોતા કોઠાણ મોના એને પાપ કોઅના બંદ નાંય કોઅના લેદે, ચ્યે દિહી પોરમેહેર ચ્યા ગુસ્સો દેખાડી, ચ્યામાય પોરમેહેરા ન્યાયામાય આજુ વોદારી ડૉડ દેઅરી.
આમા દુઃખી હેજે, તેરુંબી આમા હર સમયે આનંદિત હેય, આમા પોતે તે કંગાલ હેય બાકી બીજહાન આત્મિકરીતેથી માલદાર બોનાવી દેજહે. એહેકેન હેય જેહેકેન આમહેપાય કાય નાંય તેરુંબી બોદા કાય હેજે.
બાકી જ્યેં માઅહે મિલકાતવાળે બોના માગતેહે, તે ચ્યે પરીક્ષામાય એને ફાંદામાય એને બોજ મૂર્ખ એને હાનીકારક પાપમાય ફસાય જાતહેં, જીં માઅહાન બરબાદી એછે લેય જાહે એને નાશ કોઅય દેહે.
ઓ મા પ્રિય બાહાબોઅયેહેય વોનાયા, પોરમેહેરાય ચ્ચા લોકહાન નિવાડલા હેય, જ્યા યા દુનિયા નોજરેમાય ગરીબ હેય, યાહાટી કા બોરહામાય મિલકાતવાળા ઓઅઇ જાય એને ચ્ચા રાજ્યા વારસો બોને, જ્યાથી પોરમેહેરાય આપહે પ્રેમ કોઅનારાહાન દેયના વાયદો કોઅયોહો.
આંય જાંઅતાહાંવ કા તો સતાવ ઓઅહે, એને તું ગોરીબ હેય, બાકી તું આત્મિક રીતે માલદાર હેય, એને માન ચ્યા લોકહા બારામાય ખોબાર હેય કા જ્યા એહેકેન હોમાજતાહા કા ચ્યા પોરમેહેરા નિવાડલા લોક હેતા, બાકી હેય નાંય, એને ચ્યા સૈતાના ટોળા હેતા, એને આંય જાંઅતાહાંવ કા યહૂદી તો બારામાય નિંદા કોઅતાહા.