18 તોવે ચ્યાય એહેકોય આખ્યાં, માન ખોબાર હેય કા માન કાય કોઅરા જોજે: આંય પોતાના કોઠીલ તોડીન મોઠી બોનાડીહી, એને તાં પોતાનો બોદો પાક એને માલમિલકાત થોવહી,
આકાશામાઅને ચિડહા એછે નોજાર કોઅયા ચ્યે વોએત નાંય, એને વાડેત નાંય, એને નાયતે કોઠયેમાય થોવેત તેરુંબી તુમહે હોરગામાઅને આબહો ચ્યાહાન ખાવાડેહે, તુમા તે ચ્યાહા કોઅતા બોજ કિમત્યા હેય.
તોવે તો મોનામાય વિચાર કોઅતો લાગ્યો, માન નાંય ખોબાર કા આંય કાય કું? કાહાકા મા બોદો પાક થોવા હાટી મોઠો જાગો નાંય હેય.
તોવે પોતાલ આખીહી કા ઓ મા જીવ, તુયેપાય બોજ વોરહા લોગુ બોજ મિલકાત થોવલી હેય, યાહાટી તું આરામ કોઓ, ખાય-પીન મોજ્યા કોઓ.
એહકોયજ ચ્યા માઅહા આરે ઓઈ જીં બોદા કાય પોતાહાટી યોખઠા કોઅહે, બાકી પોરમેહેરા સેવા કોઅરાહાટી પોતે મિલકાતે એને શક્તિ ઉપયોગ નાંય કોએ.”
નેંડાડાહાલ એઅયા, ચ્યે પોએત નાંય, એને વાડેત નાંય, એને નાયતે કોઠયેમાય થોવેત, તેરુંબી પોરમેહેર ચ્યાહાન ખાવાડેહે, તુમહે કિંમાત ચિડહા કોઅતી વોદારે હેય.
ચ્યાય બોજ દિહી લોગુ તે નાંય માન્યો બાકી પાછે વિચાર કોઅહે આંય પોરમેહેરા દાક બી નાંય રાખું એને કાદા માઅહા પારવા બી નાંય રાખું.
પાછે પ્રભુ ઈસુવે આખ્યાં, યા અન્યાયી ન્યાય કોઅનારાય જીં આખ્યાં, ચ્યા બારામાય દિયાન દેયન વિચાર કોઆ.
ઈ ઓકાલ તી નાંય, જીં પોરમેહેરાપાઅને હેય બાકી દુનિયાદારીક, એને શારીરિક, એને સૈતાનિક હેય.
તુમા જીં ઈ આખતેહે, “આજે કા હાકાળ આમા કાદા બિજા ગાવામાય જાયને તાં યોક વોરહા રોયન કામ કોયન માલમિલકાત કામાવુહુ.”
યાહાટી તુમહાન એહેકોય આખા જોજે, જો પ્રભુ ઇચ્છા ઓએ, તે આમા જીવતા રોહુ એને ઈ કા તી કામબી કોઅહુ.