42 ઓ પોરૂષીહાય તુમહાવોય હાય, તુમા ફુદીના, એને સોફ, એને જીરા દોસમો ભાગ દેતહા, બાકી ન્યાયાલ એને પોરમેહેરા પ્રેમ ટાળી દેતહા, ઓરા જોજે કા તુમા યાલ બી કોઅતા રોતા એને યાલ બી નાંય છોડતા.
ઓ ડોંગ્યાહાય મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુ એને પોરૂષી લોકહાય તુમહાવોય હાય, તુમા મુશીબાતમાય હેય, તુમા માઅહા વિરુદ હોરગા રાજ્યા બાઅણે બંદ કોઅઇ દેતહા, તુમા પોતે ચ્યામાય નાંય જાત, એને ચ્યામાય જાનારાહાલ બી નાંય જાં દેત.
ઓ ડોંગ્યા મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુવાહાય, એને પોરૂષી લોકહાય તુમહાવોય હાય, તુમા ફુદીના, એને સોફ, એને જીરા દોસમો ભાગ દેતહા, બાકી તુમાહાય નિયમશાસ્ત્રા ગંભીર વાતો એટલે ન્યાય, એને દયા, એને બોરહાલ છોડી દેનહા, ગોમે તે તુમા યાલ બી કોઅતા રોતા, એને યાલ બી નાંય છોડતા.
ઓ ડોંગ્યા મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુવાહાય એને પોરૂષી લોકહાય તુમહાવોય હાય, તુમા ચુના લાવલા માહણા હારકા હેતા બાઆરે હારેં ઉજળેં દેખાતેહે, બાકી માજે મોઅલા માઅહા આડકે એને બોદા હોડલા બાઆલા હેય.
આઠવાડયામાય બેનદા ઉપહા કોઅતાહાંવ, એને મા બોદી આવાક માઅને દોસમો ભાગ આંય તુલ દેતહાવ.
બાકી કા આંય તુમહાન જાંઅતાહાંવ તુમા મોનામાય પોરમેહેરાવોય પ્રેમ નાંય કોએત.
જો એહેકોય આખે, “આંય પોરમેહેરાવોય પ્રેમ કોઅહુ”, બાકી વિસ્વાસી બાહા આરે આડાઇ કોએ, તો જુઠો હેય, કાહાકા જો આપહે વિસ્વાસી બાહાવોય આડાઇ રાખહે જ્યાલ ચ્ચાય દેખલો હેય, તો પોરમેહેરાલ પ્રેમ નાંય કોઅય હોકે, જ્યાલ ચ્ચાય દેખલો નાંય હેય.