27 જોવે ઈસુ યો વાતો આખી રિઅલો આતો, તોવે ગીરદીમાઅને યોક થેઅયે મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં, ધન્ય હેય તી થેએ, જ્યેય તુલ જન્મો દેનહો એને તુલ દુદ પાજહયા.
એને હોરગા દૂતાય ચ્યે પાહાય યેયન આખ્યાં, “ખુશી એને જય ઓએ તો, પોરમેહેરાય તુલ બોજ બોરકાત દેનલો હેય! પ્રભુ તોઆરે હેય.”
એને મોઠેરે આખતી લાગી કા, “બોદયે થેએયેહેમાય તું ધન્ય હેય, એને તું જ્યા પોહાલ જન્મો દેહે તો ધન્ય હેય!
કાહાકા ચ્યે માયેવોય, ચ્યા દાસી ગોરીબી વોય નોજાર કોઅયી, યાહાટી એએજા, આમીને બોદ્યો પીડ્યો માન બોરકાતવાળી આખરી.
તોવે તીં જાયને ચ્યે કોઅતા વોદારે હાંત બુતાહાલ લી યેહે, એને ચ્યે ચ્યા માઅહામાય ઉરાય જાતહેં એને તાંજ રોતેહેં, એને ચ્યા માઅહા પાછલી દશા પેલ્લા કોઅતાબી ખારાબ બોની જાહે.”
કાહાકા પીડા બોગવુના દિહી યેય રોયહા, એને લોક આખરી, ધન્ય હેય ચ્યો બાયો, જ્યેહે પોહેં નાંય હેય, જ્યેહેય પોહહાલ જન્મો નાંય દેનહો, જ્યેહેય કોદહી ચ્યાહાન દુદ નાંય પાજ્યાં.