7 યોકુજ ગોઆમાય રોજા તુમહાન જીં દેત તીં ખાઅના ને પિઅના, કાહાકા કામ કોઅનારાલ ચ્યાહા કાંબારાં મિળાં જોજે, એને ગોઅહે-ગોઅહે મા જાતા.
એને ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, જોવે તુમા કાદા ગોઓ રાંહાટી જાહા, તાંજ રોજા, તાંઅરે તુમા નિંગી જાહા તાંઉલોગુ ચ્યાજ ગોઅમે રોજા.
એને જોવે ચ્યા ગોઆમાય બોરકાતે લાયક્યે ઓરી, તોવે તુમહે બોરકાત ચ્યા ઉપે રોય એને નાંય તોવે તુમહે બોરકાત તુમહેપાય વોળી યેઅરી.
એને જ્યા ગોઆમાય જાહા, તાંજ રા; એને તાઅનેજ રાજા લેઈને જાયા.”
એને જોવે ચ્યેય ચ્યે કુટુંબ હાતે બાપતિસ્મા લેદા, તોવે ચ્યેય વિનાંતી કોઅયી, “જો તું માન પ્રભુવા વિસ્વાસીની હોમાજતોહો, તે ચાલીન મા ગોઆમાય રા,” એને તી આમહાન માનાડી લેય ગીયી.
એને ચ્યાય ચ્યાહાન પોતાના ગોઆમાય લેય જાયન, ચ્યાહાન ખાઅના ખાવાડ્યા, એને બોદા ગોર્યાહા આરે પોરમેહેરાવોય બોરહો કોઇન બોજ આનંદ કોઅયો.
પાઉલ એને સિલાસ જેલેમાઅને નિંગીન લુદીયા ગોઓ ગીયા, એને વિસ્વાસ્યાહાલ મિળીન ચ્યાહાન ઉત્તેજન દેયને તાઅને જાતા રિયા.
ઈ જરુરી હેય કા જ્યા લોક પોરમેહેરા વચન હિકાડતાહા, ચ્યાહાન જ્યા લોક હિકતાહા ચ્યાહાકોય ખાઅના કા પોયહા મોદાત મિળાં જોજે.
એને ચ્યાઆરે ગોઅહે-ગોઅહે જાયને આળહી બોની જાહે, એને આળહીજ નાંય બાકી બિજા લોકહા બારામાય ચુગલી કોઅતી રોહે, એને બીજહા કામામાંય રુકાવાટ કોઅહે, એને ઓહડયો વાતો કોઅહે જ્યેહેલ નાંય કોઅરા જોજે.
મેઅનાત કોઅનારા ખેડુતાલ બોદહા પેલ્લા અનાજા હિસ્સો મિળાં જોજે.