66 જ્યેં માઅહે વોનાયે ચ્યે વિચાર કોઅરા લાગ્યેં, “ઓ પોહો કોહડો ઓઅરી?” કાહાકા હાચ્ચાંજ ચ્યાઆરે પ્રભુ સામર્થ્ય હેય.
એને તો બાળાક યોહાન, મોઠો ઓઅતો ગીયો એને આત્મામાય બળવાન ઓઅતો ગીયો એને તો ઈસરાયેલ લોકહાવોચમાય હિકાડના દિહા લોગુ ઉજાડ જાગામાય રિયો.
બાકી મરિયમ યો બોદ્યો વાતો પોતે મોનામાય રાખીન ચ્યાહા ઉપે વિચાર કોઅતી રોયી.
એને બાળાક મોઠો ઓઅતો, એને બળવાન ઓઅતો, એને બુદ્ધિકોય બોઆતો ગીયો, એને પોરમેહેરા સદા મોયા ચ્યાવોય આતી.
ચ્યાહાઆરે ઉતીન તો નાજરેત યેનો એને ચ્યાહા તાબે રિયો ચ્યા આયહે યો બોદ્યો વાતો મોનામાય રાખ્યો.
“ઈ વાત તુમા દિયાન દેયન વોનાયા, આંય, માઅહા પોહો, મા દુશ્માનાહા આથામાય દોરાય જાનારો હેય.”
એને પ્રભુ સામર્થ્ય ચ્યાહાવોય આતા, એને બોજ ગેર યહૂદી લોક ચ્યાહા સંદેશ માની ગીયે એને પ્રભુ ઈસુવોય બોરહો કોઅયો.
તુમા એહેકેન ચ્યે આશા લીદે કોઅતેહે, જીં હોરગામાય તુમહેહાટી થોવલાં હેય, તુમા પેલ્લાથીજ ચ્યા બારામાય વોનાલે હેય, જોવે પેલ્લાદા લોક તુમહાપાય યેના એને તુમહાન ખ્રિસ્તા બારામાય હારી ખોબાર આખી, જો પોરમેહેરા હાચ્ચો સંદેશ હેય.