49 કાહાકા ચ્યા બળવાન પોરમેહેરાય માંહાટી મોઠે કામે કોઅયેહે; એને ચ્યા નાંવ પવિત્ર હેય.
ઈસુવે ચ્યાહાન પરવાનગી દેની, તોવે બુતડે નિંગીન ડુકરાહામાય ઉરાય ગીયે, એને બોદો ટોળો કોરાડા ઉપને દોરિયામાય જાયન ટુટી પોડયો, એને બુડી મોઅયે, લગભગ બેન ઓજાર ડુકરાહા ટોળો આતો.
કાહાકા ચ્યે માયેવોય, ચ્યા દાસી ગોરીબી વોય નોજાર કોઅયી, યાહાટી એએજા, આમીને બોદ્યો પીડ્યો માન બોરકાતવાળી આખરી.
ચ્યા દયા ચ્યા બિખ રાખનારા લોકહાવોય પેડયે પાઠી પેડી બોની રોહે.
પોરમેહેરા શક્તિકોય જો આપહામાય કામ કોઅય રિયહો, આપહે માગના એને કલ્પના કોઅના કોઅતા બોજ વોદારી પોરમેહેર કોઅય હોકહે.
“ઓ પ્રભુ, બોદા લોક તુલ બિઅતાહા, એને ચ્યે બોદે તો નાંવા સન્માન કોઅતેહે, કાહાકા તુંજ પવિત્ર પોરમેહેર હેય, બોદી જાતી લોક તો પાહાય યેતહે, એને ચ્યે ભક્તિ કોઅતેહે, કાહાકા તો ધાર્મિક કામે બોદહાન હારેકોય ખોબાર હેય.”
ચ્યા ચાર પ્રાણ્યાહા સોવ-સોવ પાખડેં આતેં, એને ચ્યાહાવોય બોદી જાગે ડોળા આતા, ઓલે લોગુ કા ચ્યાહા પાખડાહા તોળે બી ડોળા આતા, એને ચ્યે રાત-દિહી વિહવ્યા વોગર એહેકેન આખતે આતેં, “પવિત્ર, પવિત્ર, પવિત્ર પ્રભુ પોરમેહેર, જો સર્વશક્તિમાન હેય, જો પોરમેહેર કાયામને આતો, એને જો હેય, એને જો યેનારો હેય.”