45 તું ધન્ય હેય કાહાકા તુયે બોરહો કોઅયો કા પ્રભુવાય જીં તુલ આખ્યાં તી તો પુરાં કોઅરી.”
બાકી એએ, જ્યા દિહા લોગુ યો વાતો પુર્યો નાંય ઓઈ જાય, ચ્યા દિહા લોગુ તું ચુપ રોહે, એને બોલી નાંય હોકહે, કાહાકા તુયે મા વાતેહેવોય બોરહો નાંય કોઅયો જ્યો ચ્યે સમય પુર્યો ઓઅરી.”
કાહાકા એએ, જોવે માયે તો સલામે આવાજ વોનાયી, તોવે તારાત મા પોહો મા બુકામાય આનંદમાય જાયો.
કાહાકા ચ્યે માયેવોય, ચ્યા દાસી ગોરીબી વોય નોજાર કોઅયી, યાહાટી એએજા, આમીને બોદ્યો પીડ્યો માન બોરકાતવાળી આખરી.
ઈસુય ચ્યેલ આખ્યાં, “કાય માયે તુલ નાંય આખ્યેલ કા, જોવે તું બોરહો કોઅહે, તોવે તું પોરમેહેરા મહિમા એએહે?”
ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “તુયે તે માન એઅયો તે તું બોરહો કોઅતોહો? ધન્ય હેય ચ્યે માન એઅયા વોગાર બોરહો કોઅતેહે.”