43 આંય તુલ ઈહીં એઇન પોતાલ બોરકાતવાળી હોમજુહું, કા મા પ્રભુ આયહો માન મિળાં યેનહી.
જોવે ઈસુ ચ્યે ગીરદ્યે આરે વાતો કોઅતોજ આતો તોવે ચ્યા આયહો એને બાહા યેના, એને બાઆ ઉબે રિયે એને ચ્યાઆરે વાતો કોઅરા માગતે આતેં.
બાકી યોહાન એહેકેન આખીન ચ્યાલ ઉબો રાખાં લાગ્યો કા, “માન તે તો આથેકોય બાપતિસ્મા લેઅના ગોરાજ હેય, એને તું તે માપાય યેનહો?”
એને મોઠેરે આખતી લાગી કા, “બોદયે થેએયેહેમાય તું ધન્ય હેય, એને તું જ્યા પોહાલ જન્મો દેહે તો ધન્ય હેય!
કાહાકા એએ, જોવે માયે તો સલામે આવાજ વોનાયી, તોવે તારાત મા પોહો મા બુકામાય આનંદમાય જાયો.
કા આજે બેથલેહેમ ગાવામાય મતલબ દાઉદ રાજા ગાવામાય તુમહાન તારણારો જોનમ્યોહો, તોજ ખ્રિસ્ત પ્રભુ હેય.
યા લીદે પોતાલ આંય લાયકે બી નાંય હોમજ્યો કા, તો પાહે યા, બાકી શબ્દ આખી દે, તે મા ચાકાર હારો ઓઅઇ જાઅરી.
તુમા માન ગુરુ, એને પ્રભુ, આખતાહા, તી હાચ્ચાં આખતાહા, કાહાકા આંય તુમહે ગુરુ એને પ્રભુ બી હેતાઉ.
થોમાય જાવાબ દેનો, “ઓ મા પ્રભુ, ઓ મા પોરમેહેર.”
સ્વાર્થ એને જુઠી બડાયીથી દુઉ રોજા, બાકી બોદે વિસ્વાસી નમ્ર બોનીન બીજહાન પોતા કોઅતા હારાં માને.
કાહાકા આપહે પ્રભુ ઈસુ ખ્રિસ્તાલ જાઅના બીજી બોદી વસ્તુહુથી કોલહાક વોદારી મહત્વા હેય, આંય બોદયે વસ્તુહુલ નોકામ્યે માનતાહાવ ચ્ચાહાટી માયે બોદ્યો વસ્તુ છોડી દેનલ્યો હેય એને આંય ચ્ચેહેલ કોચરા હોમાજતાહાવ, કા આંય ખ્રિસ્તાલ જાંઉ.