4 જ્યેં માન દોવાડયોહો, ચ્યા હોપલા કામ આમહાન જલદી પુરેં કોઅના હેય, કાહાકા રાત યેહે, ચ્યેમાય કાદો કામ નાંય કોઇ હોકે.
ચ્યાય ચ્યાહાન આખ્યાં” તુમાબી દારાખાહા વાડયેમાય જાં, એને કામ કોઆ.
તોવે આથ ઉખાય ગીઅલા માઅહાન ઈસુવે આખ્યાં, “ઉઠ એને બોદા માઅહા વોચમાય ઉબો રો.”
તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “માયે તુમહાન મા આબહા ઇહિને બોજ હારેં કામે દેખાડયેહે, ચ્યાહામાઅને કોઅહા કામાહાટી તુમા માન દોગડાટા કોઅતાહા?”
જોવે આંય મા આબહા કામ નાંય કોઉ, તોવે માયેવોય બોરહો મા કોઅહા.
તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “થોડીવાઆ તુમહે વોચમાય ઉજવાડો હેય, જાવ લોગુ ઉજવાડો તુમહેઆરે હેય તાંવ લોગુ ચાલ્યાજ કોઆ, એહેકેન નાંય બોને કા આંદારાં ઓઈ જાય, જીં માઅહું આંદારામાય ચાલહે, ચ્યાલ ખોબાર નાંય કા તો કેછ જાય રિયહો.
જીં કામ તુયે માન કોઅરાહાટી દેનેલ, તી માયે પુરાં કોઇન દોરતીવોય તો મહિમા કોઅલી હેય.
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “મા ખાઅના પોરમેહેરા મોરજી પાલન કોઅના હેય જ્યેં માન દોવાડયો, એને ચ્યા કામાલ પુરાં કોઅના હેય, જીં માન હોપલા હેય.
તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, પોહો પોતે કાય નાંય કોઅય હોકે, તો કેવળ તીંજ કોઇ હોકહે, તો તીંજ કોઅહે, જીં તો આબહાલ કોઅતો એએહે, કાહાકા જીં કાય આબહો કોઅહે, તીંજ પોહોબી કોઅહે.
બાકી માયેપાંય યોહાના સાક્ષી કોઅતી મોઠી સાક્ષી હેય, જીં કામ આબહે માન પુરાં કોઅરાહાટી દેનહા, તીંજ કામ જીં આંય કોઅહુ મા બારામાય સાક્ષી દેહે, કા આબહે માન દોવાડલો હેય.
તોવે ઈસુવે આખ્યાં, “આંય થોડીવાઆ લોગુ તુમહેઆરે હેતાઉ, ચ્યા પાછે જ્યાંય માન દોવાડયો ચ્યાપાય ફિરી જાહીં.
કાહાકા ઈ તે આમહે કોય નાંય ઓઈ હોકે, કા જીં આમહાય દેખ્યા એને વોનાલા હેય, તી નાંય આખજે.”
યાહાટી જોવેબી આપહાન હારો તોક મીળે, તે આપા બોદા લોકહાહાટી હારાં કામ કોઅતા રોજે, ખાસ કોઇન વિસ્વાસી લોકહાઆરે.
હારાં કામ કોઅરાહાટી મિળલો મોકો ઓક્કલીકોય વાપર કોઆ, કાહાકા ખારાબ દિહહયા સમય હેય.
અવિસ્વાસ્યાહા આરે વાત કોઅરાહાટી મિળનારા બોદા મોકા હારી રીતીકોય ઉપયોગ કોઆ, એને ચ્ચાહા આરે બુદ્ધિકોય વ્યવહાર કોઆ.