55 તેરુંબી તુમા ચ્યાલ નાંય જાંએત બાકી ચ્યાલ આંય જાંઅતાહાંવ, એને જો આંય આખું કા ચ્યાલ આંય નાંય જાઅઉ, તોવે આંય તુમહે રોકો ઠોગ બોનહી, આંય ચ્યાલ જાઅતાહુ એને ચ્યા આગના પાળહુ.
મા આબહે માન બોદો ઓદિકાર દેય દેનહો, એને આબા સિવાય કાદો પાહાલ નાંય જાંઆય, તેહેકોયજ પાહા સિવાય કાદો આબહાલ નાંય જાંઆય, એને જ્યા લોકહાન આંય, પોહો નિવાડતાહાવ, ચ્યા લોક આબહાલ જાઅરી.
મા આબહે માન બોદો ઓદિકાર દેય દેનહો, એને આબા સિવાય કાદો પાહાલ નાંય જાંએ, તેહેકેન પાહા સિવાય કાદો આબહાલ નાંય જાંએ, એને જ્યા લોકહાન આંય, પોહો નિવડે, ચ્યા લોક આબહાલ જાઅરી.”
પોરમેહેરાલ કાદે દેખ્યહો નાંય, બાકી પોરમેહેરા યોકનેયોક પોહો ચ્યા પોરમેહેરા પાહાય રોહે, ચ્યેય ચ્યાલ પ્રગટ કોઅયા.
જેહેકેન આબહો માન જાંઅહે એને આંય આબહાલ જાંઅતાહાંવ, એને મા ગેટહા હાટી આંય મા જીવ દેતહાવ.
જોવે તુમા મા આગના પાળહા, તોવે તુમા મા પ્રેમમાય બોની રાહા જેહેકેન આંય પોતાના આબહા આગના પાળતાહાવ એને આંય ચ્યા પ્રેમમાય બોની રોહુ જેહેકોય માયે આબહા આગના પાળહી.
બાકી ઈ બોદા ચ્યા લોક તુમા મા શિષ્ય હેય યા લેદે તુમહેઆરે કોઅરી, કાહાકા ચ્યા માન દોવાડનારા પોરમેહેરાલ નાંય વોળખે.
એને ઈ ચ્યા યાહાટી કોઅરી, કાહાકા ચ્યાહાય આબહાલ નાંય જાંઅયા એને માન બી નાંય જાંઅયા.
ઓ ધાર્મિક આબા, દુનિયા લોકહાય તુલ નાંય જાંઆયો, બાકી માયે તુલ જાંઆયો, એને મા શિષ્યહાય બી જાંઆયો કા તુયેજ માન દોવાડયોહો.
કાદાય પોરમેહેર આબહાલ નાંય દેખહયો, બાકી જો પોરમેહેરાપાઅને યેનહો, ચ્યાય પોરમેહેર આબહાલ દેખ્યહો.
ચ્યાહાય ચ્યાલ પુછ્યાં, “તો આબહો કેછ હેય?” ઈસુવે જાવાબ દેનો, “નાંય તુમા માન વોળખે એને નાંય મા આબહાલ, જો તુમા માન વોળખે તોવે મા આબહાલ બી વોળાખતા.”
એને મા દોવાડનારો મા આરે હેય, ચ્યે માન યોખલો નાંય છોડયો, કાહાકા આંય કાયામ તીંજ કામ કોઅતાહાંવ, જ્યાથી તો ખુશ ઓઅહે.”
તુમા તુમહે આબહો સૈતાનાપાઅને હેતા, એને તુમા તુમહે આબહા ઉસ પુરી કોઅરા માગતાહા, તો તે પેલ્લેથી ખૂની હેય, એને હાચ્ચાયેવોય મજબુત નાંય રોય કાહાકા ચ્યામાય હાચ્ચાં હેયેજ નાંય. જોવે તો ઠોગીન વાત કોઅહે, તોવે તો પોતા મોના વિચાર કોઇન આખહે, કાહાકા તો ઠોગ હેય, એને ઠોગનારાહા આબહો હેય.
આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, જો કાદો માઅહું મા વચન પાળી, તોવે તો અનંતકાળ લોગુ નાંય મોઅરી.”
ઈ વોનાયને યહૂદી લોકહાય આખ્યાં, “આમી આમહાન ખાત્રી ઓઈ ગિઇ કા તોમાય બુત હેય, આબ્રાહામ મોઓઈ ગીયો, એને ભવિષ્યવક્તા બી મોઓઈ ગીઅલા હેય, એને તું આખતોહો કા જીં માઅહું મા વચન પાળી તી કોઇ દિહી નાંય મોઅરી.
કાહાકા આંય ફિઅત્યે વેળે તુમહે પૂજા કોઅના વાનાહાલ આંય એઅતો આતો, તોવે માયે યોક ઓહડી વેદિબી દેખી, જ્યેવોય લોખલાં આતા, ઓજાણ્યા દેવાહાટી, યાહાટી જ્યા તુમા જાંઅયા વોગાર આરાધના કોઅતાહા, આંય તુમહાન ચ્યા બારામાય હારી ખોબાર આખતાહાવ.
યાહાટી કા પોરમેહેરે આખ્યાં, “આંદારામાઅને ઉજવાડો ચમકે,” એને પોરમેહેરે ઉજવાડા હારકા આમે રુદયામાય હોમાજ દેની, એટલે આમા પોરમેહેરા મહિમાયેલ એઇ હોકજે, જીં ઈસુ ખ્રિસ્તમાય દેખાયેહે.
જોવે આપા એહેકોય આખજેહે કા, પોરમેહેરાઆરે આમહે સંગતી હેય, બાકી પાછી ખારાબ કામ કોઅજે, તે આપા જુઠા બોલજેહે એને હાચ્ચાયેથી નાંય જીવજે.
જુઠા માઅહું કું હેય? તો, જો ઈસુવાલ ખ્રિસ્ત નાંય માને, તોજ ખ્રિસ્તા વિરુદી હેય, તો પોરમેહેર આબાલ એને પાહાલ, બેનહ્યાન નાંય માને.
જો કાદો એહેકોય આખહે, કા “આંય ચ્યાલ વોળખુહુ,” એને પોરમેહેરા આગના નાંય પાળે, તો જુઠો હેય, એને પોરમેહેરા હાચ્ચાયેથી નાંય જીવે.
જીં કાદાં પોરમેહેરા પોહાવોય બોરહો કોઅહે, તી નોક્કીજ જાંઅહે કા પોરમેહેરાય જીં આખ્યાહા તી હાચ્ચાં હેય. જીં કાદાં પોરમેહેરાવોય બોરહો નાંય કોએ, તી પોરમેહેરાલ જુઠા ઠોરવેહે, કાહાકા ચ્યે સાક્ષીવોય બોરહો નાંય કોએત, જીં પોરમેહેરાય પોતાના પાહા બારામાય દેનલી હેય.
વોનાય, જ્યા સૈતાના ટોળા હેય, ચ્યા એહેકેન હોમાજતાહા કા ચ્યા પોરમેહેરા નિવાડલા લોક હેતા, બાકી હેય નાંય, એને જુઠા બોલતાહા, આંય એહેકેન કોઅહી કા યહૂદી યેયન તો હામ્મે પાગે પોડી, એને ઈ જાંઆય લી કા, આંય તુમહાવોય પ્રેમ કોઅતાહાંવ.