43 આંય જીં આખતાહાવ તી તુમહાન કાહાનાય હોમાજ પોડે? કાહાકા તુમા મા વચન પાળા નાંય માગેત.
કાહાકા યા લોકહા મોન કોઠાણ બોની ગીયહા, એને ચ્યે કાનાહાકોય વોછા વોનાતેહે, એને ચ્યાહાય પોતે ડોળા મીચી લેદહા, કા એહેકેન નાંય ઓએ કા ડોળાકોય એઅતા લાગે, કાનાકોય વોનાતા લાગે, મોનાકોય હોમજે, એને મા એછે વોળી યેય કા આંય ચ્યાહાન હારાં કોઅહુ.
“આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ કા, ઓહડો સમય યી રોયહો, બાકી યેય ગીયહો, જોલે મોઅલે માઅહે પોરમેહેરા પોહા આવાજ વોનાઈ, એને જ્યેં વોનાઈ ચ્યે જીવતે ઓઈ જાય.
આંય મા આબહા ઓદિકારાહાતે યેનહો, એને તુમા માન નાંય સ્વીકાર કોએ, બાકી જોવે બિજો કાદો પોતા ઓદિકારાકોય યેય તોવે ચ્યાલ તુમા સ્વીકાર કોઇ લાહા.
તોવે ચ્યા શિષ્યહા માઅને બો બોદહાય ઈ વોનાયને આખ્યાં, “ઈ વાત કોઠાણ હેય, ઈ કું માની હોકહે?”
જો કાદાં માઅહું ચ્યા ઇચ્છા પુરી કોઅરા માગહે તોવે ચ્યાલ ખોબાર પોડી કા મા શિક્ષણ પોરમેહેરા પાયને હેય કા પોતા કોઇન આખતાહાવ.
ચ્યા નાંય હોમજ્યા કા તો પોરમેહેર આબહા બારામાય આખી રિઅલો આતો.
ચ્યાહાય જાવાબ દેનો, “આમા આબ્રાહામા કુળામાઅને હેજે, એને કાદે દિહી કાદા ચાકાર નાંય બોન્યા, તું કેહેકેન આખતોહો કા તુમહે છુટકો ઓઅઇ જાય?”
ચ્યાહાય ચ્યાલ જાવાબ દેયન આખ્યાં, “આમહે આગલ્યો ડાયો આબ્રાહામ હેય.” ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “જોવે તુમા આબ્રાહામા પીડી રોતા, તોવે તુમા જીં આબ્રાહામ કોઅતો આતો તી કામ કોઅતા.
ઓ કોઠણ લોકહાય, તુમા ચ્યા વાત માના એને વોનાયા નાકાર કોઅતાહા, તુમા કાયામ પવિત્ર આત્મા વિરુદ કોઅતાહા, જેહેકેન તુમહે આગલ્યાડાયા કોઅતા આતા, તેહેકેન તુમાબી કોઅતાહા.
ઓહડા યોકબી માઅહું નાંય હેય જીં આસલીમાય હોમજેહે કા કાય હાચ્ચાં હેય, કાદોજ પોરમેહેરાલ જાંઅરા નાંય માગે.