11 ચ્યે આખ્યાં, “કાદે નાંય પ્રભુ,” ઈસુવે ચ્યેલ આખ્યાં, “આંયબી તુલ ડોંડ નાંય દાવ, આમી ગોઓ જો, એને આમીને પાપમાય જીવન મા જીવહે.”
“આંય તુમહાન આખહુ, કા નાંય; જો તુમાબી પાપ નાંય છોડહા તે તુમાબી યેજ રીતેકોય નાશ ઓઅહા.
આંય તુમહાન આખહુ કા; તુમા પાપ નાંય છોડહા તે તુમહે નાશ યેજ રીત્યેકોય ઓઅરી.”
આંય તુમહાન આખહુ, કા યેજ રીતે યોક પાપ કોઅનારો જોવે પાપ કોઅના બોંદ કોઅરી ચ્યાહાટી પોરમેહેરા હોરગા દૂતહા હામ્મે આનંદ ઓઅહે.”
બાકી આમી આનંદ કોઅરા એને મગન ઓરા જોજે કાહાકા તો ઓ બાહા જેહેકોય મોઅઇ ગીઅલો આતો એને પાછો જીવતો ઓઅય ગીયહો, જો ટાકાય ગીઅલો આતો, બાકી આમી મિળી ગીયહો.’”
આંય તુમહાન આખહુ કા ચ્યેજ રીતે યોક પાપ કોઅના બંદ કોઅનારા પાપી લોકહા બારામાય હોરગામાય ઓલોજ આનંદ ઓરી, જોલા કા નોવાણુ ઓહડા ન્યાયી લોકહા બારામાય બી નાંય ઓઈ, જ્યાહાલ પાપ છોડના જરુરી નાંય હેય.”
આંય પોતે ન્યાયી માનતાહા ચ્યા લોકહાન નાંય, બાકી પાપ્યાહાન બોચાવાં યેનોહો.”
એને ચ્યા બિજા દુઉ ગાવામાય નિંગી ગીયા.
ઈસુવે જાવાબ દેનો, “મા રાજ્ય યાં દુનિયા નાંય હેય, જોવે મા રાજ્ય યા દુનિયા રોતાં, તોવે મા શિષ્ય લોડતા, કા આંય યહૂદી આગેવાનહાકોય દોઆય નાંય જાતો, બાકી આમી મા રાજ્ય ઇહિને નાંય હેય.”
કાહાકા પોરમેહેરે ચ્યા પોહાલ દુનિયા લોકહાવોય ડોંડ દાં નાંય દોવાડયો, બાકી ચ્યાકોય દુનિયા લોકહા તારણ કોઅરાહાટી દોવાડયો.
ચ્યા પાછે તી માઅહું ઈસુલ દેવાળા બાઆપુર મિળ્યો, તોવે ચ્યાલ આખ્યાં, “એએ, તું હારો ઓઈ ગીયો, આમીને પાપ કોઅના નાંય, કોઅહે તે તોવોય પેલ્લા કોઅતા મોઠી આબદા તોવોય પોડી.”
તુમા માઅહા વિચારાકોય ન્યાય કોઅતાહા, આંય કાદા ન્યાય નાંય કોઉ.
કાય તું પોરમેહેરા સદા મોયા, એને ચ્યા સહનશીલતા, એને ધીરજેલ નોકામ્યા જાંઅતોહો? કાય તું નાંય હોમજે કા પોરમેહેરા ભલાઈ તુલ પાપ કોઅના બંદ કોઅના હિકાડેહે?
કાહાકા અવિસ્વાસી લોકહા પારાખ કોઅના મા જવાબદારી નાંય હેય, બાકી તુમહાન ખારાબ કામે કોઅનારા મંડળી વિસ્વાસી લોકહાન ચેતાવણી દાં જોજે.
આપહે પ્રભુ ધીરજેલ યોક મોકા રુપામાય એઆ, જીં તો તુમહાન યેનારા ન્યાયથી બોચાંહાટી દેય રિયહો. ઈ પાઉલે બી, જો આમહે પ્રિય આર્યો હેય, તુમહાન યોક પત્રામાય ચ્યા જ્ઞાના ઉપયોગ કોઅતા લોખલાં આતાં, જીં પોરમેહેરાય ચ્યાલ દેના.