37 પાછે સણા છેલ્લે દિહે, મતલબ મુખ્ય દિહી આતો, ઈસુ ઉબો રોયન મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં, “જીં કાદા માઅહું પીહાં હેય તી માયેપાંય યેય, એને પિયે.
ઓ બોદા મેહનાત કોઅનારાહાય, એને વોજાકોય દાબાલા લોકહાય તુમા મા પાહાય યા તુમહાન આંય દિલાસો દિહી.
તો ઓજ હેય જો યશાયા ભવિષ્યવક્તાયેબી જ્યા બારામાય આખલા આતા “ઉજાડ જાગામાય યોહાન બોંબલીન આખહે કા પ્રભુ યેયના વાટ તિયાર કોઆ, ચ્યો વાટયો હિદ્યો કોઆ જયેહવોયને તો યેનારો હેય.”
ધન્ય હેય ચ્યે, જ્યાહાન ન્યાયપણા જીવન જીવાહાટી મોઠી ઇચ્છા હેય, કાહાકા પોરમેહેર ચ્યાહાન તૃપ્ત કોઅરી.
યોહાને આખ્યાં, “જેહેકોય યશાયા ભવિષ્યવક્તાયેબી લોખ્યહાં, ‘ઉજાડ જાગામાય યોહાન બોંબલીન આખહે કા પ્રભુ યેયના વાટ હિદી કોઆ.’”
ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “વાટ એને હાચ્ચાં એને અનંતજીવન આંયજ હેતાંવ, માયે વોગાર કાદો પોરમેહેર આબહાપાય નાંય જાય હોકે.
ઈસુવે ચ્યેલ જાવાબ દેનો, “તું નાંય જાંએ કા પોરમેહેર તુલ કાય દાં માગહે, એને તું નાંય જાંએ કા કું તોવોય પાઆય માગહે. જોવે તું જાઅતી, તે તું માવોઅને ચ્યાલ માગતી એને આંય તુલ પાઆય દેતો જીં જીવન દેહે.”
ચ્યે થેએયેય ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ માલિક, તોપાય પાઆઈ બોઅના હાટી કાય સાદાન નાંય હેય, એને વેએય બોજ ઉંડી હેય, તે તુયેપાય પાઆઈ કેછને યેના જીં જીવન દેહે?
બાકી આંય જીં પાઆય દિહી, તાંમાઅને જીં માઅહું પીયી, તો કાદે દિહે પિહો નાંય ઓરી, બાકી જીં પાઆઈ આંય દિહી, તો ચ્યામાય યોક ઝરો બોની જાય, જીં ચ્યાલ અનંતજીવન દેઅરી.”
તેરુંબી તુમા અનંતજીવન મિળવાહાટી માયેપાંય યા નાંય માગેત.
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “જીં બાખે જીવન દેહે તી આંય હેતાઉ, જો કાદો માયેપાંય યેહે તો કોદહીજ બુખો નાંય ઓઅઇ, એને જો કાદો માયેવોય બોરહો કોઅહે તો કોદહીજ પીહ્યો નાંય ઓઅઇ.
આબહે માન જ્યા લોક દેનહા, ચ્યા બોદા માયેપાંય યી, એને જીં માઅહું માયેપાંય યી ચ્યાલ આંય નાંય કાડહીં.
કાહાકા મા શરીર હાચ્ચાં ખાઅના હેય એને મા લોય હાચ્ચાં પિઅના હેય.
તોવે ઈસુવે દેવાળામાય હિકાડતા મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં, “તુમા માન વોળાખતાહા એને ઈ બી જાંઅતાહા કા આંય કેછને હેતાઉ. બાકી આંય પોતા કોઓઇ નાંય યેનહો, બાકી જ્યેં માન દોવાડયોહો તો હાચ્ચો હેય ચ્યાલ તુમા નાંય વોળખે.
તુમા પ્રભુભોજમાય વાપર કોઅલા દારાખા રોહા વાટકા, એને બુતહાન ચોડાવલા પિઅના વાટકી બેનહયા માઅને નાંય પી હોકે, એને પ્રભુ બાખે એને બુતહાન બેટ ચોડાવલા ખાઅના બેનહયા માઅને નાંય ખાય હોકે.
એને ચ્યા બોદહાય પાઆય બી પિદાં જીં પોરમેહેરાય ચ્યાહાન ખોડકા માને દેનલા આતા, જ્યાંય ખોડકામાઅને પાઆય દેના, એને ચ્યાહાઆરે મુસાફરી કોઅયી, તો ખ્રિસ્ત હેય.
યેજ રીતે બાખે ખાદી પાછે ઈસુવે દારાખા રોહા પિયાલો બી લેદો, એને આખ્યાં, “ઓ દારાખા રોહો મા લોય હેય, મા લોય ઘોણા લોકહા એહેરે બોલીદાના રુપામાય વોવાડલાં જાહે, ઈ ચ્યા વાયદા સાબિત કોઅરી જો પોરમેહેર પોતે લોકહાઆરે બોનાવી રિઅલો હેય, જોવે તુમા પિયે તે, મા યાદ કોઅરાહાટી કોઅયા કોઆ.”
કાહાકા આપાબી કું યહૂદી, કું ગેર યહૂદી, કું ગુલામ, કું સુટા આપા બોદે યોકુજ આત્માકોય બાપતિસ્મા લેઈને યોકુજ શરીર બોની ગીયે, આપા બોદહાય યોકુજ આત્મા પામલા હેય.
એને દારવા પીન સાકલા નાંય ઓઅતા, કાહાકા સાકિન કાય કોઅતેહે તી હોમાજ નાંય પોડે, એને ચ્યાકોય ખારાબ કામે ઓઅતેહે, બાકી પવિત્ર આત્માલ તુમહાન તાબામાંય કોઅરાહાટી મોકો દા.
પાછે ચ્યે માન આખ્યાં, યો બોદ્યો વાતો પુર્યો ઓઅય ગીયહો, “આંય અલ્ફા એને ઓમેગા, પેલ્લો એને છેલ્લો હેતાંવ, આંય તોજ હેતાંવ જો સાદામાટે જીવતો હેતાંવ. જીં કાદાં પીહ્યા હેય, ચ્યાલ આંય જીવન દેનારા પાઅયા ઝરા માઅને મોફાત પાઆય પાજહી.
તોવે હોરગ્યા દૂતાય માન જીવન દેનારા પાઅયા યોક નોય દેખાડી, જી પાઆય ચોખ્ખાં કાચાહારકા ચમાકતા આતાં એને ચ્યા પાઅયા ઝરો પોરમેહેરા રાજગાદી ઇહિને એને ગેટા બી રાજગાદી વોયને વોવી રીઅલા આતા.
પવિત્ર આત્મા એને ગેટા વોવડી યે બેની ઈસુલ આખતેહે, “યે!” એને વોનાનારાબી આખે “યે!” જો પિહો હેય તો યેય, એને જીં ચ્યાલ જોજહે તીં જીવના પાઆઈ મોફાત લેય.