70 ઈસુવે ચ્યાહાન જાવાબ દેનો, “માયે તુમહાન બાર જાંણહાન નિવડી લેદા નાંય કા? તેરુંબી તુમહામાઅને યોક માઅહું સૈતાના તાબામાંય હેય.”
આંય તુમા બોદહા બારામાય નાંય આખું, કાહાકા માયે જ્યાહાન નિવડી લેદલા હેય, આંય ચ્યાહાન જાંઅતાહાંવ, બાકી એહેકેન યાહાટી ઓઈ રીઅલા હેય કા પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય તી પુરાં ઓરા જોજે, કા જ્યાંય મા આરે ખાઅના ખાદાં, ચ્યાય માન દોગો દેનો.
ઈસુ એને ચ્યા શિષ્ય રાતી ખાઅના ખાં બોઠલા આતા, સૈતાને પેલ્લાજ સિમોના પોહો યહૂદા ઇસ્કારીયોતા મોનામાય ઈસુવાલ દોગો દેઅના વિચાર થોવ્યેલ.
યો વાતો આખ્યો પાછે ઈસુ મોનામાય દુ:ખી ઓઅય ગીયો, એને શિષ્યહાન આખ્યાં, આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, તુમહેમાઅને યોક જાંઆ માન દોઅય દી.
જેહેકેન યહૂદાય બાખી કુટકો ખાદો પાછે, ઈસુવે જવાબ દેનો, “જ્યાલ ઈ આંય બાખ્યે કુટકો થાળીમાય બુડવીન દેતહાવ તોજ હેય.” ઈસુય આખ્યાં, “તું જીં કોઅરા જાય રિઅલો હેય, ચ્યાલ તારાત કોઓ, એને સૈતાન ચ્યામાય ઉરાય ગીયો.”
તુમહાય માન નાંય નિવડયો, બાકી માયે તુમહાન નિવડયા, એને તુમહાન નેમહ્યા કા તુમા જાયન ફળ લીયા, એને તુમહે ફળ ટોકી રોય, કા તુમા મા શિષ્ય હેય યાહાટી આબહાવોય માગા, એને તો તુમહાન દી.
જોવે તુમા દુનિયા લોકહા રોકે રોતે, તોવે દુનિયા લોક પોતે માઅહાલ પ્રેમ કોઅતા, બાકી તુમા દુનિયા લોક નાંય હેતા, બાકી માયે તુમહાન દુનિયામાઅને નિવડી લેદહા, ચ્યાહાટી દુનિયા લોક તુમહેઆરે આડાઇ કોઅતાહા.
જોવે આંય ચ્ચાહા આરે આતો, તો માયે તો સામર્થ્યા નાવાકોય, જીં નાંવ તુયે માન દેનલા હેય, ચ્યાહાન હાચવી રાખ્યાં, એને માયે ચ્ચાહાન હાચવ્યા એને જ્યા ટાકાય જાયના નક્કી આતા, ચ્ચાલ છોડીન ચ્યામાઅને કાદોજ નાંય ખોવાયો, તોવે પવિત્રશાસ્ત્રામાય જીં લોખલાં આતા તી પુરાં ઓએ.
ઈસુ એને ચ્યા શિષ્યબી વોરાડામાય નિમંત્રિત કોઅલા આતા.
બાકી બાર શિષ્યહા માઅને યોક એટલે થોમા જ્યાલ દિદુમુસ આખાય, જોવે ઈસુ યેનો, તોવે ચ્યાહાઆરે નાંય આતો.
બાકી તુમહેમાઅને કોલાહાક એહેકેન હેય જ્યા ચ્યાવોય બોરહો નાંય કોએત,” કાહાકા ઈસુ ઈ જાંઅતો આતો કા જ્યેં બોરહો નાંય કોએત, ચ્યે કું હેય, એને કું માન દોઅવાડી દી.
તોવે ઈસુવે બાર શિષ્યહાન આખ્યાં, “તુમાબી છોડીન જાતા રા કોઅતા કા?”
ઈ ચ્યાય તો સિમોના પોહો યહૂદા ઇસ્કારીયોતા બારામાય આખ્યાં, કાહાકા તો બાર શિષ્યહા માઅને યોક આતો, તો ઈસુલ દોઅઇ દેનારો આતો.
તુમા તુમહે આબહો સૈતાનાપાઅને હેતા, એને તુમા તુમહે આબહા ઉસ પુરી કોઅરા માગતાહા, તો તે પેલ્લેથી ખૂની હેય, એને હાચ્ચાયેવોય મજબુત નાંય રોય કાહાકા ચ્યામાય હાચ્ચાં હેયેજ નાંય. જોવે તો ઠોગીન વાત કોઅહે, તોવે તો પોતા મોના વિચાર કોઇન આખહે, કાહાકા તો ઠોગ હેય, એને ઠોગનારાહા આબહો હેય.
કાહાકા તો આપહે માઅને યોક આતો, એને યે સેવાયેમાય ભાગી જાયલો આતો.
“ઓ બોજ ખારાબ એને બોજ જુઠાકોય બાઆલા સૈતાના પોહા, બોદા હારાં કામહા દુશ્માન, કાય તું પ્રભુ હિદી વાટહયેન વાકડી કોઅના નાંય સોડહે?
એને મંડળી સેવાકાહા થેએયોબી માનાપાના લાયકે રા જોજે, દોષ થોવનારી નાંય રા જોજે, બાકી હાચવીન વ્યવહાર કોઅનારી, એને બોદી વાતહેમાય ઈમાનદાર રા જોજે.
એને તેહેકેનુજ ડાયેં થેએયેહેન હિકાડ, કા પોરમેહેરા ભક્તિ કોઅનારી થેએયેહે હારકા પવિત્ર જીવન જીવા જોજે, બીજહાવોય દોષ થોવનારી નાંય જોજે, દારવા પીનારી નાંય જોજે, બાકી હારાં જીવન જીવાહાટી હિકાડનારી જોજે.
જીં કાદાં પાપ કોઅતા રોહે, તી સૈતાના કાબુમાય હેય, કાહાકા સૈતાન પેલ્લેથીજ પાપ કોઅતો યેનહો. પોરમેહેરા પોહો યાહાટી દુનિયામાય યેનો, કા સૈતાના કામહાલ નાશ કોએ.