35 ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “જીં બાખે જીવન દેહે તી આંય હેતાઉ, જો કાદો માયેપાંય યેહે તો કોદહીજ બુખો નાંય ઓઅઇ, એને જો કાદો માયેવોય બોરહો કોઅહે તો કોદહીજ પીહ્યો નાંય ઓઅઇ.
ઓ બોદા મેહનાત કોઅનારાહાય, એને વોજાકોય દાબાલા લોકહાય તુમા મા પાહાય યા તુમહાન આંય દિલાસો દિહી.
“હાય તુમહાવોય, જ્યા આમી ભરપુરીકોય ખાતહા, કાહાકા તુમા બુખા રાહા. હાય તુમહાવોય, જ્યા આમી ઓહતાહા, કાહાકા તુમા રોડહા એને કોકળાહા.”
ઈ વોનાયને ચ્ચે થેઅયે ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ માલિક, માન પીહી નાંય લાગે એને નાંય પાઆઈ બોઅરાહાટી ઓલે દુઉ યા પોડે યાહાટી તી પાઆઈ માન દે.”
તેરુંબી તુમા અનંતજીવન મિળવાહાટી માયેપાંય યા નાંય માગેત.
આબહે માન જ્યા લોક દેનહા, ચ્યા બોદા માયેપાંય યી, એને જીં માઅહું માયેપાંય યી ચ્યાલ આંય નાંય કાડહીં.
ઈસુવે એહેકેન આખ્યેલ કા, “આંય હોરગામાઅને ઉતી યેનલી બાખે હેતાઉ, ચ્યાહાટી યહૂદીયા ટુટારતા લાગ્યા.”
એને ચ્યે આખ્યાં, “યાહાટી માયે તુમહાન આખ્યેલ કા જાવ લોગુ કાદા માઅહાલ પોરમેહેરાપાઅને ઈ વરદાન નાંય દી હોકે, તાંવ લોગુ તી માયેપાંય નાંય યી હોકે.”
પવિત્ર આત્મા એને ગેટા વોવડી યે બેની ઈસુલ આખતેહે, “યે!” એને વોનાનારાબી આખે “યે!” જો પિહો હેય તો યેય, એને જીં ચ્યાલ જોજહે તીં જીવના પાઆઈ મોફાત લેય.
“ચ્યે પાછે બુખ્યેં એને પિહયે નાંય રોય, એને ચ્યે આમી દિહાકોય કા તે કોઅહિબી ગરમીકોય બાળલે નાંય જાય.