7 બિમાર માઅહાય ઈસુલ જાવાબ દેનો “ઓ માલિક, માયેપાંય કાદા માઅહું નાંય હેય કા જોવે પાઆય આલવી દેહે તોવે માન કુંડામાય ઉતાડે, આંય ઉતાં કોશિશ કોઅતાહાંવ બાકી મા કોઅતો બિજો પેલ્લો ઉતી પોડહે.
યેરૂસાલેમ શેહેરામાય યોક મેંડા ફાટાકે પાય પાઅયા કુંડ આતો, હિબ્રુ ભાષામાય ચ્યાલ બેથસદા આખે, એને પાચ વોટલ્યેવાળા કુંડા તાં હેય.
ચ્યામાય રોગી, આંદળે, લેંગડે એને લુળે યાહા બોજ મોઠો ટોળો પોડી રોતો આતો.
ચ્યા પાઆય આલના વાટ જોવતા આતા, કાહાકા કોવે-કોવે પોરમેહેરા હોરગ્યો દૂત કુંડામાય ઉતીન પાઆય આલવી દેતો આતો, પાઆય આલવ્યા પાછે જો કાદો પેલ્લો પાઅયામાય ઉતે ચ્યા કોઅહિબી બિમારી ઓઅરી બાકી તો હારો ઓઈ જાતો આતો.
જોવે ઈસુવે ચ્યાલ હુતલો એઇન એને બોજ વોરહાથી પોડલાં હેય એહેકેન માલુમ જાયા તોવે ચ્યાય ચ્યાલ આખ્યાં, “તુલ હારાં ઓઅના મોરજી હેય કા?”
કાહાકા આપા જોવે નોબળે આતેં, તોવે ખ્રિસ્ત પાપી લોકહાહાટી યોગ્ય સમયે મોઅયો.
આપહાન તેહેકેન તી બોદા કોઅરા જોજે, જ્યાકોય આપા પોરમેહેરાલ ખુશ કોઅય હોકજે, જેથી આપહાન અનંતકાળા તારણા ઇનામ મીળે.