32 જીં કાય ચ્યાય એઅયા, એને વોનાલો હેય, ચ્યાજ સાક્ષી દેહે, એને બોજ વોછા લોક ચ્યા સાક્ષીવોય બોરહો કોઅતાહા.
કાહાકા જો કાદો માગહે, ચ્યાલ મિળહે, એને જો કાદો હોદહે, ચ્યાલ જોડહે, એને જો કાદો ઠોકહે, ચ્યાહાટી ઉગાડી દેવામ યેહે.
તો પોતાના લોકહામાય યેનો, બાકી પોતાના લોકહાય ચ્યા સ્વીકાર નાંય કોઅયો.
આમીને તુમહાન ચાકાર નાંય આખું, કાહાકા ચાકાર નાંય જાંએ, કા માલિક કાય કોઅહે, બાકી તુમહાન માયે દોસ્તાર આખ્યાં, કાહાકા માયે જ્યો વાતો આબહા પાઅને વોનાયો, ચ્યો બોદ્યો તુમહાન આખી દેન્યો.
પિલાત રાજાય આખ્યાં, “તોવે તું રાજા હેતો કા?” ઈસુવે જવાબ દેનો, “આંય રાજા હેતાઉ, એહેકેન તું આખતોહો, મા જન્મો લેયના એને દુનિયામાય યેયના કારણ હેય, કા હાચ્ચાયે બારામાય હિકાડી હોકુ, જ્યેં હાચ્ચાં પાળતેહે ચ્યે મા વાત વોનાતેહે.”
આંય તુલ હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, આમા જીં જાંઅજેહે તીંજ આખજેહે, એને આમહાય જીં એઅયા ચ્યા સાક્ષી દેજહે, બાકી આમા જીં આખજેહે ચ્યાવોય તુમા બોરહો નાંય કોએત.
તોવે યોહાના શિષ્યહાય યોહાનાપાય જાયને આખ્યાં, “ઓ ગુરુ, જીં માઅહું યારદેન નોયે ચ્યેમેરે ચ્યાહા આરી આતો, જ્યા બારામાય તુયે આખ્યેલ, એએ, તો આમી બાપતિસ્મા દેહે, એને બોદે ચ્યાપાય જાતહેં.”
બાકી જીં માઅહું ચ્યા સાક્ષી માનહે તો સાબિત કોઅહે કા, પોરમેહેર હાચ્ચો હેય.
કાહાકા આબહો પાહાલ પ્રેમ કોઅહે એને પોતે જીં કોઅહે તીં બોદા પોહાલ દેખાડેહે, એને તો યા કોઅતા આજુ મોઠા કામ પોહાલ દેખાડી, કા ચ્યાહાટી તુમહાન નોવાય લાગી.
તુમહે બારામાય માન બોજ કાય આખના એને ન્યાય કોઅના હેય બાકી માન જ્યેં દોવાડયો, તો હાચ્ચો હેય, એને જીં આંય ચ્યાથી વોનાયોહો, તીંજ આંય દુનિયા લોકહાન આખતાહાવ.”