27 તોવે ચ્યાય થોમાલ આખ્યાં, “તો આંગળી ઈહીં લેય યે એને મા આથ એએ, એને તો આથ દોઓ એને મા પાહાળામાય ટાક, એને શંકા કોઅના બંદ કોઓ, બાકી બોરહો કોઓ કા આંય જીવતો હેય.”
ઈસુવે ચ્યાહાન જાવાબ દેનો કા “ઓ બોરહો નાંય થોવનારા લોકહાય એને લુચ્ચી પીડી, તુમહેઆરે કોલાહા લોગુ રોઉં? કોલાહા લોગુ તુમહાન વેઠું? ચ્યાલ તુમા માયેપાંય લેય યા.”
ઈ વોનાઈન ઈસુવે જાવાબ દેનો, “ઓ બોરહો નાંય થોવનારા લોકહાય, માન તુમહેહાતે કોલહાલોગુ રા જોજે? એને આંય તુમહે કોલહા વેઠું? ચ્યા પોહાલ માયેપાંય લેય યા.”
મા આથ એને મા પાગહાલ એરા, કા આંય તોજ હેતાઉ, માન આથલીન એરા, કાહાકા આત્મામાય આડકે એને માહાં નાંય રોય જેહેકેન મા માય એઅતાહા.”
ઈ આખીન ઈસુય ચ્યાહાન પોતા આથ એને પાગ દેખાડયા.
ઈ આખીન પાછે તો ચ્યાહાન ચ્યા આથ એને પાહાળા દેખાડયાં, એને શિષ્યહાય પ્રભુલ એઅયો એને બોજ આનંદિત ઓઅયા.
જોવે બિજા શિષ્ય ચ્યાલ આખા લાગ્યા, “આમહાય પ્રભુવાલ દેખ્યો” તોવે ચ્ચાય ચ્યાહાન આખ્યાં, “ચ્યા આથામાય ખીલા ઠોક્યાં ચ્યા જોખમા વોણ એઉ એને ખીલહા વોણામાય મા આંગળી થોવુ એને ચ્યા પાહાળામાય મા આથ ટાકીન એઇ નાંય લાવ, તાં લોગુ આંય નાંય બોરહો કોઉ કા તો મોઅલા માઅને જીવતો ઉઠયહો.”
થોમાય જાવાબ દેનો, “ઓ મા પ્રભુ, ઓ મા પોરમેહેર.”
પોરમેહેરાય મૂસા નિયમ યાહાટી દેના કા લોકહાન ખોબાર પોડે એને આજુ વોદારી પાપ નાંય કોએ, બાકી જોવે લોકહાય બોજ પાપ કોઅયા, તાં પોરમેહેરાય જીં સદા મોયા દેખાડી તી ચ્યા કોઅતા બોજ ઓઅય ગીયી.