41 આમી ઈસુવાલ જાં હુળીખાંબાવોય ચોડાવલો આતો, તાં પાહીજ યોક વાડી આતી, એને તી વાડીમાય યોક નોવી કોબાર આતી, ચ્યેમાય પેલ્લા કાદાલ નાંય થોવ્યેલ.
એને ખોલકડામાય ખોદલા ચ્યા પોતા નાંવા યોક નોવા માહાણા આતા ચ્યામાય ડાટી દેના, એને માહાણા મુંયાવોય ચ્યે યોક મોઠો દોગાડ કોથલાડીન જાતો રિયો.
એને ઈસુ શરીરાલ હુળીખાંબાવોયને ઉતાડીન યોકા હારાં મોઅગા ફાડકામાય ચોંડાળીન એને ખોલકાડામાંય કોચીન તિયારી કોઅલી યોક કોબારેમાય થોવી દેના, ચ્યે કોબારેમાય પેલ્લા કાદાલ નાંય થોવ્યેલ.
યાહાટી ચ્યાહાય ઈસુવા કુડી ચ્યેજ કોબારેમાય થોવી દેના, કાહાકા તી પાહાય આતી, એને તો યહૂદીયાહા આરામા તિયારી દિહી બી આતો.
ઈસુવે ચ્ચેલ આખ્યાં, “ઓ બાઈ તું કાહા રોડતીહી? કાલ હોદતીહી?” ચ્ચેય વાડીવાળો હોમજીન ચ્ચાલ આખ્યાં, “ઓ સાયબ, જો તું ચ્યાલ ઇસી લેય ગીયો તોવે ચ્યાલ કેછ થોવ્યા તીં માન આખ, એને ચ્યાલ આંય લેય જાહીં.”