28 ચ્યા પાછે ઈસુય એહેકોય જાંઆઈન કા ચ્યાય ચ્યા બોદા કામ પુરાં કોઇ દેનલા હેય, યાહાટી કા પવિત્રશાસ્ત્રામાય લોખલાં તી હાચ્ચાં સાબિત ઓએ, ઈસુવે આખ્યાં; “માન પીહી લાગહી.”
માન માહારુજ યોક ભયંકર આબદા બોગાવના હેય, જાવ લોગુ તી આબદા નાંય બોગવું, તાંઉલોગુ મા જીવ કોલો નિરાશ હેય!
તોવે ઈસુવે ચ્યા બાર શિષ્યહાન આરે લેઈને આખ્યાં, “આપા યેરૂસાલેમ શેહેરમાય જાજહે, માઅહા પોહા બારામાય ભવિષ્યવક્તાહાય જીં કાય આખ્યેલ, તીં પુરાં ઓઅરી.
કાહાકા આંય તુમહાન આખતાહાવ કા એહેકોય પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય, તો ગુનેગારીયાહામાંય સામીલ ઓઅરી, ઈ વાત મા બારામાય પુરી ઓરા જોજે, એને હાચ્ચાંજ ઈ વાત મા બારામાય પુરી ઓઈ રિઅલી હેય.”
ઈ મહિમાહાતે દેખાયો, એને ઈસુ મોઅના બારામાય બોલેત જીં યેરૂસાલેમ શેહેરામાય ઓઅનારા આતા.
પાસ્કા સણા પેલ્લા જોવે ઈસુ જાંઆય ગીયો, કા મા સમય યેય ગીયહો, કા દુનિયા છોડીન પોરમેહેર આબહાહી પાછો ફિરી જાવ, તોવે ચ્યાવોય બોરહો કોઅનારા લોકહાવોય, જ્યેં દુનિયામાય આતેં, જેહેકેન તો પ્રેમ કોઅતો આતો, સેલે લોગુ તેહેકેન પ્રેમ કોઅતો રિયો.
જીં કામ તુયે માન કોઅરાહાટી દેનેલ, તી માયે પુરાં કોઇન દોરતીવોય તો મહિમા કોઅલી હેય.
તોવે ઈસુ ચ્યે બોદે વાતહેબારામાય જ્યો ચ્યાઆરે ઓઅનાર્યો આત્યો, તી બોદા જાંઆઈન, આગલા યેનો એને ચ્યાહાન પુછ્યાં, “તુમા કાલ હોદી રીઅલા હેય?”
યાહાટી સીપાડાહાય યોકાબીજાલ આખ્યાં, “આપા યાલ ચીઈતા, બાકી કા ઓરી તી ચિઠ્ઠી ટાકીન નોક્કી કોઅતા” એહેકેન યાહાટી જાયા કા પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય તી પુરાં ઓએ, “ચ્યાહાય મા ડોગલેં વાટી લેદે એને મા ઝોબા હાટી ચિઠ્ઠી ટાકી.”
જોવે ઈસુય ખાટા ચાખ્યાં, તોવે આખ્યાં, કા “પુરાં ઓઈ ગીયા” એને ટોલપી નોમાવીન મોઅઇ ગીયો.
યો વાતો યાહાટી જાયા કા પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય તી હાચ્ચાં ઓએ, કા “ચ્યા યોકબી આડકાં મૂડી નાંય ટાકી.”
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “મા ખાઅના પોરમેહેરા મોરજી પાલન કોઅના હેય જ્યેં માન દોવાડયો, એને ચ્યા કામાલ પુરાં કોઅના હેય, જીં માન હોપલા હેય.
એને ચ્યાહાય તી બોદા કોઅયા જીં પવિત્રશાસ્ત્રમાય ચ્યા બારામાય આખલા આતા, ચ્યાહાય ચ્યાલ યોકા હુળીખાંબાવોય ખીલા ઠોકીન માઆઇ ટાક્યો, એને ચ્યાલ હુળીખાંબાવોયને ઉતાડીન કોબારેમાય થોવ્યો.