17 તોવે ચ્યા કોલહાક શિષ્યહાય ચ્યાહામાયજ આખ્યાં, “ઈ કાય હેય? જીં તો આમહાન આખહે કા, ‘વાયજ વાઆ પાછે તુમા માન નાંય એઅહા, એને વાયજ વાઆ પાછે તુમા માન પાછા એઅહા’ એને ઈ ‘યાહાટી કા આંય આબહાપાય જાય રિયહો?’”
ડોગાવોય જીં જાયા ચ્યા બારામાય ચ્યાહાય કાદાલુજ નાંય આખ્યાં, બાકી યે વાતે બારામાય વાત કોઅતા આતા કા, “મોઅલામાયને પાછા જીવી ઉઠના યા કાય મોતલાબ ઓરી?”
બાકી ઈ વાત ચ્યાહાન હોમાજ નાંય પોડી, એને ચ્યા ચ્યાલ પૂછાહાટી બિઈતા આતા.
બાકી શિષ્યાહાન યે વાતો માઅને કોઅહીજ વાત હોમાજ નાંય પોડી એને ઈ વાત ચ્યાહા પાયને ડાકાય રોયી, એને જીં આખ્યાં તી ચ્યાહાન હોમાજ નાંય પોડ્યા.
બાકી ઈ વાત ચ્યાહાન હોમાજ નાંય પોડી, એને ચ્યાહાહાટી ઈ વાત ગુપ્ત રોયી, એને તી ચ્યાહાન નાંય હોમજ્યા, તેરુંબી ચ્યાલ ઈ વાત પૂછાહાટી બિઅતા આતા.
ઈસુ શિષ્ય, ઈ વાત પેલ્લા નાંય હોમજ્યા, બાકી પાછે જોવે ઈસુવાલ મહિમા મિળી, તોવે ચ્યાહાન યાદ યેના કા જીં કાય ઈસુઆરે જાયા તી ઠીક એહેકેનુજ આતા જેહેકેન પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં.
ચ્યા યહૂદાય જો ઇસ્કારીયોત નાંય આતો, ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, કાય જો કા તું પોતાલ આમહાવોય પ્રગટ કોઅરા માગતોહો, એને દુનિયા લોકહાવોય નાંય?”
થોમાય ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, આમહાન નાંય ખોબાર કા તું કેછ જાય રિયહો, તોવે આમા વાટ કેહેકેન જાંઆય હોકજે?”
“ઈ વાત તુમહાન માયે યાહાટી આખી, કા તુમહે બોરહો ટુટી નાંય જાય.
“વાયજ વાઆમાય તુમા માન નાંય એઅહા, એને વાયજ વાઆ પાછે તુમા માન એઅહા.”
તોવે ચ્યા યોકાબીજાલ પુછા લાગ્યા, “ઈ ‘વાયજ વાઆ’ એહેકેન તો આખહે, કાય મતલબ હેય? આમહાન હોમાજ નાંય પોડે તો કાય આખી રિયહો.”
ઈસુવે ઈ જાઇન કા ચ્યા માયેપાઅને યે વાતહે મોતલાબ પુછા કોઅતાહા, એને ચ્યે ચ્યાહાન આખ્યાં, “માયે તુમહાન આખ્યાં કા ‘વાયજ વાઆ પાછે તુમા માન નાંય એઅહા, એને વાયજ વાઆ પાછે માન પાછા એઅહા યા મોતલાબ તુમા યોકબિજાલ પૂછતાહા કા’?
આમી આંય માન દોવાડયો ચ્યાપાય જાય રિયહો એને તુમહેમાઅને કાદો માન નાંય પુછે, “તું કેછ જાય રિયહો?”