18 “આંય તુમહાન અનાથ નાંય છોડહી, આંય તુમહેપાય પાછો યેતહાવ.
ઈ યાહાટી કા જાં બેન કા તીન મા શિષ્ય ઓઅના લીદે બેગા ઓઅતાહા તાં આંય ચ્યાહા વોચમાય રોતાહાંવ.”
એને ચ્યાહાન બોદ્યો વાતો જ્યો માયે તુમાહાલ આગના દેનહી, ચ્યો માનના હીકાડા: એને યાદ રાખા, આંય દુનિયા છેલ્લે લોગુ તુમહેઆરે હેય.
એને આંય આબહાલ પ્રાર્થના કોઅહી, એને તો તુમહાન આજુ યોક મોદાત્યો દી, કા તો કાયામ તુમહેઆરે રોય.
આંય તાં જાયને જાગો તિયાર કોઇન પાછે આંય પાછો યેયન, તોવે તુમહાન મા આરે રા લેય યીહીં, યાહાટી કા જાં આંય હેતાઉ તાં તુમાબી રોહા.
“વાયજ વાઆમાય તુમા માન નાંય એઅહા, એને વાયજ વાઆ પાછે તુમા માન એઅહા.”
માયે તુમહાન યો વાતો યાહાટી આખ્યાં, યાહાટી કા તુમહાન મા લીદે શાંતી મીળે, દુનિયામાય તુમહાન આબદા પોડી, બાકી ઈંમાત રાખા, માયે યા દુનિયા શાસક એટલે સૈતાનાલ આરવી દેનલો હેય.”
આમા આપહે પ્રભુ ઈસુ ખ્રિસ્ત ખુદ, એને આપહે આબો પોરમેહેરાલ પ્રાર્થના કોઅજેહે, જ્યાંય આપહાન પ્રેમ કોઅયા, એને આપહાન અનંતકાળા દિલાસો એને હારી આશા દેનલી હેય.
કાહાકા ચ્યાય કઠીણાયી એને પરીક્ષાયો સહન કોઅયો યાહાટી આમી તો ચ્યા લોકહાન મોદાત કોઅઇ હોકહે જ્યેં પરીક્ષા સામનો કોઅઇ રીયહે.