13 તુમા માન ગુરુ, એને પ્રભુ, આખતાહા, તી હાચ્ચાં આખતાહા, કાહાકા આંય તુમહે ગુરુ એને પ્રભુ બી હેતાઉ.
જેહેકોય કા આંય, માઅહા પોહો, બીજહા સેવા કોઅરાહાટી યા દુનિયામાય યેનો, યાહાટી નાંય યેનો કા બીજે મા સેવા કોએ, આંય ઘોણા લોકહાન ચ્યાહા પાપાહામાને છોડાવાહાટી પોતાનો જીવ દાં યેનો.”
ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “તો જોવાબ હાચ્ચો હેય, એહકોયજ કોઓ તોવે તુલ ઈ અનંતજીવન મિળી.”
“જોવે તુમા મા આખલ્યા નાંય માનેત, તો માન ‘ઓ પ્રભુ, ઓ પ્રભુ’ કાહા આખ્યાં કોઅતાહા?
સિમોનાય જાવાબ દેનો, “મા રીતે, જ્યા વોદારે કર્જા માફ કોઅયા.” તોજ, ઈસુવે ચ્ચાહાન આખ્યાં, “તુયે હાચ્ચો જાવાબ દેનો.”
ઈ તીજ મરિયમ આતી, જ્યેય પાછે પ્રભુ પાગહાવોય મોઅગાં સુગંદી અત્તાર ચોપડીન ચ્યા પાગ પોતે કિહહા કોઇન નુંહયા, ચ્યે બાહા લાજરસ બિમાર આતો.
ઈ વાત આખીન તી જાતી રોયી એને ચ્યે બોઅહી મરિયમેલ ઠાવકાજ હાદિન આખ્યાં, “ગુરુ ઈહીંજ હેય, એને તુલ હાદહે.”
તોવે ચ્યા બોઅયેહે ઈસુવાઇહી આખી દોવાડયા, “ઓ પ્રભુ, એએ, જ્યાવોય તું પ્રેમ કોઅતોહો તો બિમાર હેય.”
યાહાટી મા ઇચ્છા હેય તુમા હોમજાં, કા જીં કાદાં પોરમેહેરા આત્મા અગુવાઈકોય વાત કોઅહે, તો એહેકેન નાંય આખે કા ઈસુ સ્રાપિત હેય, નાંય કાદાં પવિત્ર આત્મા વોગર એહેકેન આખી હોકહે કા, “ઈસુ પ્રભુ હેય.”
તેરુંબી આમહેહાટી કેવળ યોકુજ પોરમેહેર હેય, એટલે પોરમેહેર આબહો જ્યાપાયને બોદ્યો વસ્તુ બોનાવલ્યો ગીયો, એને આપા ચ્યાહાટી હેય, એને કેવળ યોકુજ પ્રભુ હેય એટલે ઈસુ ખ્રિસ્ત જ્યાકોય બોદ્યો વસ્તુ ઉત્પન્ન જાયો, એને જ્યાકોય આમહાન અનંતજીવન મિળલા હેય.
યે રીતે ઓ ઘોણહ્યાય, તુમા ચાકારાહાન દોમકી નાંય દેઅના, બાકી ચ્યાહાઆરે હારો વ્યવહાર કોઆ, કાહાકા તુમહાન ખોબાર હેય, કા હોરગામાય ચ્યાહા એને તુમહે યોકુજ ઘોણી હેય, એને તો કાદા પક્ષપાત નાંય કોએ.
એને પોરમેહેર આબા મહિમાહાટી બોદા લોક ઈ કબુલ કોએ કા ઈસુ ખ્રિસ્ત ઓજ પ્રભુ હેય.
કાહાકા આપહે પ્રભુ ઈસુ ખ્રિસ્તાલ જાઅના બીજી બોદી વસ્તુહુથી કોલહાક વોદારી મહત્વા હેય, આંય બોદયે વસ્તુહુલ નોકામ્યે માનતાહાવ ચ્ચાહાટી માયે બોદ્યો વસ્તુ છોડી દેનલ્યો હેય એને આંય ચ્ચેહેલ કોચરા હોમાજતાહાવ, કા આંય ખ્રિસ્તાલ જાંઉ.
તુલ બોરહો હેય કા યોકુજ પોરમેહેર હેય, તે તું હારાં કોઅતોહો, બુતડે બી બોરહો રાખતેં, એને બીઈન કાપતેહેં.