29 તોવે જ્યા લોક ઉબા રોયન વોનાય રીઅલા આતા, ચ્યાહાય આખ્યાં ઈ તો વાદળામાય ગાજ્યા, બીજહાંય આખ્યાં, “કાદો હોરગા દૂત ચ્યાઆરે બોલ્યો.”
જ્યેં માઅહે ચ્યાઆરે આતેં, ચ્યે ઠાઅકે રોય ગીયે; કાહાકા આવાજ તો ચ્યે વનાતે આતેં, બાકી કાદાલ દેખાતા નાંય આતા.
તોવે પોરમેહેરા જીં દેવાળા હોરગામાય હેય, તી ખોલવામાય યેના, એને ચ્યા દેવાળામાય કરારકોષા પેટી દેખાયી, પાછે વિજાળના એને ગાજના આવાજ વોનાયા યેનો, દોરતીકંપ ઓઅયો એને મોઠયો ગાર્યો પોડીન પાઆય પોડયો.
એને હોરગામાઅને આંય યોક ઓહડો આવાજ વોનાયો, જો બોજ પાઅયા દાઅયો એને ગાજના આવાજા હારકો આતો, એને જો આવાજ આંય વોનાયેલ તો વીણા વાજના હારકો આતો.
પાછે માયે દેખ્યાં કા ગેટાય ચ્યા હાત મોહર માઅને યોકાલ ખોલી, એને માયે ચાર પ્રાણ્યાહા માઅને યોકાલ બોંબાલતા વોનાયો, ચ્યા આવાજ ગાજના હારકો આતો, ચ્યાય આખ્યાં, “આમી જો, આગાડી વોદ.”
તોવે હોરગા દૂતાય ધુપદાન લેઈને ચ્યેમાય વેદ્યે આગ્યે કોળહે બોઅયે એને દોરત્યેવોય ટાકી દેના, એને તોવે ગાજના એને આવાજ ઓઅના એને વિજાળના એને દોરતીકંપ ઓઅરા લાગ્યા.