43 એહેકેન આખીન બોંબલ્યો, “ઓ લાજરસ બાઆ નિંગી યે.”
એને ચ્યા બોજ બિઇ ગીયા એને યોકબિજાલ આખા લાગ્યા, “ઈ કોહડા માઅહું હેય? તે તોફાન એને દોરિયો એને લાફાબી ચ્યા આગના માનતેહેં?”
એને આંય જાંઅતાહાંવ કા સાદા મા વોનાતોહો, બાકી જીં ગીરદી આજુ-બાજુ ઉબલી હેય, ચ્યાહા લીદે માયે મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં, જ્યાથી ચ્યા બોરહો કોએ, કા તુયે માન દોવાડયોહો.”
જો મોઓઈ ગીઅલો આતો, તો માઅહું બાઆ નિંગી યેનો, ચ્યા આથ પાગ ફાડકા કોઇન વેટાળલા આતા, એને ચ્યા મુંવોય યોક રુંબાળ વેટાળી દેનલો આતો, તોવે ઈસુવે આખ્યાં, “ચ્યા વોયને ફાડકે છોડી દિયા, એને ચ્યાલ જાં દા.”
પાછો ઈસુ પાસ્કા સણા આજુ છ દિહા પેલ્લા બેથાનીયા ગાવામાય યેનો, જાં ચ્યાય લાજરસાલ મોઅલા માઅને જીવતો કોઅલો આતો.
જોવે યહૂદી લોક વોનાયા કા ઈસુ તાં હેય, તોવે લોકહા યોક મોઠી ગીરદી તાં યેની, ચ્યે ઈસુવાલુજ નાંય, બાકી લાજરસાલ એઅરા હાટીબી યેનલે આતેં, જ્યાલ ચ્યે મોઅલા માઅને જીવતો કોઅયેલ.
ઈ એઇન પિત્તરે લોકહાન આખ્યાં, “ઓ ઈસરાયેલી લોકહાય, તુમહાન યા માઅહાલ એઇન કાહા નોવાય લાગી? એને આમહે એછે એહેકેન કાહા દારી-દારી એઅતાહા? કા જેહેકેન આમહાયજ આમહે શક્તિ કા ભક્તિ તાકાતેવોય યા માઅહાલ ચાલા-ફિરા લાયકે બોનાડી દેનો.
તોવે પિત્તરે આખ્યાં, “ચાંદી એને હોના તે માયેપાંય હેયેજ નાંય, જીં હેય તી તુલ આંય દેતહાવ, નાજરેત ગાવામાઅને ઈસુ ખ્રિસ્તા નાવાકોય ઉઠ એને ચાલતો લાગ.”
પિત્તરે ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ એનિયાસ! ઈસુ ખ્રિસ્ત તુલ હારો કોઅહે, ઉઠ, તો પાથારી લેય લે” તોવે તો તારાત ઉઠીન ઉબો રિયો.
તોવે પિત્તરે બોદહાલ બાઆ કાડી દેના, એને માંડયે પોડીન પ્રાર્થના કોઅયી, એને કુડયે એછે એઇન આખ્યાં, “ઓ તબીથા, ઉઠ” તોવે ચ્યેય ચ્યે ડોળા ઉગડાવ્યા, એને પિત્તરાલ દેખીન ઉઠી બોઠી.
