4 વોરાડાલ માન દા, એને વોરાડામાય યોકબીજાવોય ઈમાનદાર રોય, કાહાકા પોરમેહેર વ્યેબીચાર્યાહા, એને ખારાબ કામ કોઅનારા લોકહા ન્યાય કોઅરી.
કાહાકા અવિસ્વાસી લોકહા પારાખ તે પોરમેહેર કોઅહે, બાકી જેહેકેન પવિત્રશાસ્ત્ર આખહે, “ઓહડે ખારાબ કામે કોઅનારાહાન તુમહે મંડળી માઅને કાડી ટાકી દા.”
વ્યબિચાર બિલકુલ નાંય કોઅના, કાહાકા જોલા બિજા પાપ શરીરાલ પ્રભાવિત નાંય કોએ, ઓલા ઓ પાપ કોઅહે, બાકી વ્યબિચાર કોઅનારો પોતાના શરીરા વિરુદ પાપ કોઅહે.
તુમા નોક્કી જાંઅતેહે, કા અન્યાય કોઅનારા લોક પોરમેહેરા રાજ્યા વારીસ નાંય ઓઅરી, છેતરાયાહા મા, વેશ્યાયેહે આરે શારીરિક સબંધ રાખનારો, મુર્તિપુજા કોઅનારે, પારકી થેઅયેઆરે શારીરિક સબંધ બોનાડનારા, લુચ્ચા, માટડાહા આરે માટડા શારીરિક સબંધ બોનાડનારા,
યાહાટી જો ચ્યે કુવાર્યે વોરાડ કોઇ દેહે, તો તી હારાં કોઅહે, એને જો વોરાડ નાંય કોઇ દેય, તો યા કોઅતાબી હારાં કોઅહે.
કાહાકા બિજા પ્રેષિત એને પ્રભુ બાહા યાકૂબ એને યહૂદા એને કેફા ચ્યાહા પોતાની થેએયેહેલ આરે લેય જાતહા જોવે ચ્યા મુસાફરી કોઅતાહા, તે આમહાનબી ઓ ઓદિકાર હેય કા કાદી વિસ્વાસી થેએયે આરે વોરાડ કોઇન પોતાની થેએયેહેલ આરે લેય ફિરજે.
કાહાકા ઈ જરુરી હેય કા આમા બોદે ખ્રિસ્તા ન્યાયાસના હામ્મે ઓજૂર ઓઅજે કા દરેકાલ શારીરિક શરીરાથી કોઅલા હારાં કા ખારાબ કામ કોઅયા ઓરી ચ્યાનુસાર ચ્યાલ ફળ મીળે.
માઅહા પાપી સ્વભાવાકોય કોઅલે કામે સાફ હેય, જેહેકેન વ્યબિચાર, ખારાબ કામ, લુચ્ચાઈ,
મોનામાય ખારાબ વિચાર કોઅના, દારવા પિઅના, એને વ્યબિચાર કોઅના એને ચ્યે યાહા હારકે બીજે આજુબી ખારાબ કામે કોઅતેહે. આંય તુમહાન ચેતાવણી દેતહાવ જેહેકેન માયે પેલ્લા બી તુમહાન ચેતાવણી દેનલી આતી, કા જ્યે માઅહે ઓહડે કામે કોઅતેહે ચ્ચે પોરમેહેરા રાજ્યા વારસદાર નાંય ઓરી.
કાહાકા તુમા હારેકોય જાંઅતાહા કા કાદાબી વ્યબિચારી માઅહું, કા ખારાબ માઅહું, કા લોબ કોઅનારા માઅહું જીં મુર્તિ પાગે પોડના હારકા હેય, ઓહડા માઅહું કોવેબી ખ્રિસ્તા એને પોરમેહેરા રાજ્યા ભાગીદાર નાંય બોની.
યે વાતમાય કાદાય બી બીજહાન છેતારના નાંય, એને નાંય ચ્યાહાવોય અન્યાય કોઅના, કાહાકા પ્રભુ ઈસુ ચ્યાહાન સજા દેઅરી, જ્યેં એહેકેન કામ કોઅતેહે, જેહેકેન તુમહાન આમહાય પેલ્લાજ સાફ રીતીકોય હોમજાડી દેનલા આતા.
સેવાક યોકુજ થેએયે માટડો રા જોજે, એને પાહાહાન એને ગોર્યાહાન હારેં કોય હાંબાળે ઓહડો રા જોજે.
યાહાટી ઈ બોજ મહત્વા હેય કા અધ્યક્ષામાય યા ગુણ રા જોજે, ચ્યામાય દોષ નાંય રોય, યોકુજ થેએયે માટડો રા જોજે, પોતાના મન તાબામાંય રાખનારો, હોમાજદાર, માનાપાના લાયકે, ગાવારાહા ચાકરી કોઅનારો, પોરમેહેરા વચન હારેં રીતેકોય હિકાડાંહાટી લાયકે ઓઅરા જોજે.
હારેં રીતેકોય પોતે ગુઉ ચાલાડનારો ઓઅરા જોજે, એને ચ્યા પાહાહાન હિકાડાં જોજે કા ચ્યે ચ્યાલ બોદી વાતહેમાય આદર હાતે ચ્યા આગના પાલન કોએ.
ઓહડા લોક વોરાડ કોઅરા એને કોલહાક ખાઅના વસ્તુહુલ ખાં રોકતાહા, બાકી પોરમેહેરાય ઈ બોદા યાહાટી બોનાડ્યા બોરહો કોઅનારા એને હાચ્ચાઇ જાઅનારાં ચ્ચાલ ધન્યવાદા કોઇન ખાય.
ચ્યાહાટી મા સલાહ હેય કા જુવાન વિધવા થેએયો વોરાડ કોઅય, એને પાહહાન જન્મો દેય, એને ગુઉ હાંબાળે, એને કાદાબી વિરુદી લોકહાન બુલ કાડના મોકો નાંય દેય.
યોક આગેવાનામાય યા ગુણ રા જોજે, ચ્યામાય દોષ નાંય રોય, યોકુજ થેઅયે માટડો રા જોજે, ચ્યા પોહેં વિસ્વાસી રોય, એને ચ્યાવોય વ્યબિચાર કોઅના એને અનુશાસન તોડના આરાપ નાંય રોય.
હાચવીન રોજા કા તુમહે વોચમાય કાદો વ્યબિચારી માઅહું નાંય રોય, એને નાંય આબ્રાહામા પોહો એસાવા હારકો ખારાબ રોય. જ્યાંય યોકુજ વેળાયે ખાઅનાહાટી પોતાના જેઠો પોહો ઓઅના ઓદિકાર વેચી દેનો.
બાકી ખારાબ કામ કોઅનારે એને જાદુગાર, એને વ્યબિચાર કોઅનારા, એને ખૂન કોઅનારા એને, મુર્તિ પાગે પોડનારા, એને હર યોકા જુઠા માનનારા એને કોઅનારા ચ્યા બાઆ રોય.