9 યે રીતે ઓ ઘોણહ્યાય, તુમા ચાકારાહાન દોમકી નાંય દેઅના, બાકી ચ્યાહાઆરે હારો વ્યવહાર કોઆ, કાહાકા તુમહાન ખોબાર હેય, કા હોરગામાય ચ્યાહા એને તુમહે યોકુજ ઘોણી હેય, એને તો કાદા પક્ષપાત નાંય કોએ.
ચાકાર બારે ગીયા, એને બોદહાન ટોળો કોઅયા, હારાં માઠાં જીં મિળ્યાં તીં, એને વોરાડયો માંડવો વોરાડયાહા કોય બાઆઈ ગીયો.”
પાછે ચાકારાહાન આખ્યાં, ‘વોરાડા જેવાણ તે તિયારીજ હેય બાકી હાદલા લોક લાયકે નાંય બોન્યા.
બાકી જોવે મૂર્ખ ચાકાર એહેકેન વિચાર કોઆ લાગે કા, મા માલિકા યેયના આજુ વાઆ હેય.
તોવે તો ચ્યાલ બોજ કોઠાણ સાજા દેયન, એને ચ્યા ભાગ ડોંગ્યા લોકહાઆરે ગોણવામાય યી: જાં રોડના એને દાત કોકડાવના હેય.”
યાહાટી જીં કાય તુમા કોઆડાં માગતેહે કા લોક તુમહેઆરે કોએ, તુમાબી ચ્યાહાઆરે એહેકેનુજ કોઆ, કાહાકા મૂસા નિયમશાસ્ત્ર એને ભવિષ્યવક્તાહા શિક્ષણ બી ઈંજ હેય.
એને બિજા લોક તુમહેઆરે જેહેકોય રા જોજે ઓહડી તુમહે ઇચ્છા ઓરીતે, તુમાબી ચ્યાહાઆરે તેહેંજ કોઆ.
તુમા માન ગુરુ, એને પ્રભુ, આખતાહા, તી હાચ્ચાં આખતાહા, કાહાકા આંય તુમહે ગુરુ એને પ્રભુ બી હેતાઉ.
તોવે પિત્તરે બોલના સુરુ કોઅયા, “આમી માન ખાત્રી જાયી, કા પોરમેહેર કાદાજ પક્ષપાત નાંય કોએ.
કાહાકા પોરમેહેર બોદહા હારકો ન્યાય કોઅહે.
કાહાકા જીં કાદાં ગુલામા રુપામાય પોરમેહેરાય નિવડયાહા એને હાદ્યાહા, તે તો યોક સ્વતંત્ર માઅહા હારકો હેય કાહાકા પ્રભુ ઈસુય ચ્યાલ ચ્યા પાપહા માઅને સુટકો કોઅલા હેય, એને તેહેકેનુજ જો સ્વતંત્ર રુપામાય હાદલો ગીઅલો હેય, ચ્યે આમી ખ્રિસ્તા ગુલામ બોની ગીઅલે હેય.
કાહાકા જીં કાદાં ખારાબ કામ કોઅહે, ચ્યા ખારાબ કામા બોદલે પોરમેહેર ચ્ચાલ ડોંડ દેઅરી, કાહાકા પોરમેહેર કાદા પક્ષપાત નાંય કોએ.
ઓ દોણહ્યાય, તુમહે ચાકારાહા આરે પક્ષપાત વોગર એને યોક હારકો વ્યવહાર કોઆ, ઈ હોમજીન કા હોરગામાય તુમહે બી યોક દોણી હેય.
કાહાકા જ્યાંય દયા નાંય કોઅયહી, ચ્ચા દયા વોગાર ન્યાય ઓઅરી, દયા ન્યાયાવોય જીત મેળવી.
જો તુમા ચ્ચા ખાસ નિયમા આગનાયેહેલ પુર્યો કોઅતાહા જ્યો પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલ્યો હેય, “કા તું પોતાના પોડુસીવોય પોતે હારકો પ્રેમ રાખ,” તે તુમા હારાં કોઅતાહા.
એઆ, જ્યા મોજર્યાહાય તુમહે રાનામાય પાક વાડયા, ચ્ચાહા મજરી જીં તુમહાય ચ્ચાહાન નાંય દેનહી, ચ્ચે તુમહે વિરુદ પોરમેહેરા હામ્મે બોંબલી રીયહે. ચ્ચા મજર્યાહા વિનાંતી, સૈન્યાહા પ્રભુવાય વોનાય લેદલી હેય.