8 બાકી આમી તુમા રોગ કોઅના, ખિજવાય જાઅના, નિંદા કોઅના, એને ગાળી દેઅના, ઈ બોદા બંદ કોઅય દા.
બાકી આંય તુમહાન આખતાહાવ કા જો ચ્યા બાહાવોય ગુસ્સો કોઅરી, ચ્યાલ પોરમેહેર સજા કોઅરી એને કાદો ચ્યા બાહાલ નોકામ્યા આખરી ચ્યાલ યહૂદીયાહા મોઠી સોબાયેમાય સજા કોઅરી; એને જો કાદો આખે ‘ઓ મૂર્ખ’ ચ્યાલ નરકા આગડા સજા દેવામાય યી.
લોબ, લુચ્ચાઈ, છેતારના, જુઠા કામ, નિંદા, અભિમાન, ઓકાલ વગારન્યો વાતો,
આપા દિહયા ઉજવાડામાય જીવનારા લોકહા હારકા જીવજે, ભોગ વિલાસ, નશાબાજી, વ્યબિચાર, લુચ્ચાઈ, જોગડો કોઅના એને ઈર્ષ્યામાય જીવન નાંય જીવના.
કાહાકા તુમા આમી લોગુ અવિસ્વાસ્યા લોકહા હારકે રોતેહેં, યાહાટી જોવે તુમહામાય ઈર્ષ્યા એને જગડો હેય, તે કાય તુમા અવિસ્વાસ્યા હારકા નાંય હેય? એને કાય તુમા દુનિયા લોકહા હારકે નાંય જીવી રીયહે?
કાહાકા માન બિક હેય, કાય એહેકેન નાંય ઓએ, કા આંય યેયન જેહેકેન એઅરા માગુ, તેહેકોય તુમા નાંય દેખાય, એને માન બી તુમા નાંય એઅરા માગેત તેહેકેનુજ એએ. કા તુમહેમાય જુલાના, આડાઇ, રોગ, વિરુદ, રોગવાના, ચુગલી, અભિમાન એને ધાંદલ, ઈ નાંય રોય.
બાકી જોવે તુમા જોનાવરહા હારકા યોકબિજાલ ચાવીન ખાય જાતાહા, તે તુમહાન હાચવીન રા જોજે, એહેકેન નાંય બોના જોજે કા તુમા યોકબીજા નાશ કોઅય દા.
મુર્તિપુજા એને મેલી વિદ્યા, દુશ્માની, જોગડો કોઅના, ઓદરાય કોઅના, ગુસ્સો કોઅના, સ્વાર્થ, વિરોદ કોઅના, ફુટ પાડના,
આપહાન ઘમંડ નાંય કોઅરા જોજે, યોકબિજાલ હેરાન નાંય કોઅરા જોજે એને યોકા બિજા આરે આડાઇ નાંય કોઅરા જોજે.
યાહાટી તુમા પેલ્લા જીવન એને જુનો પાપી સ્વભાવ છોડી દા, કાહાકા તી તુમહાન છેતારનારી ખારાબ વાસનાહા લીદે બોગડાવી રીઅલા હેય.
યાહાટી છેતારના છોડી દા, એને બોદા વિસ્વાસી લોકહાઆરે હાચ્ચાં બોલા, કાહાકા આપા યોકુજ શરીરા અવયવ હેજે.
જોવે ખિજવાય જાવાય, તે ધ્યાન રાખા કા તુમહેકોય પાપ નાંય ઓઅય જાય, લાંબા સમાયા લોગુ ગુસ્સામાય મા રાહા.
કોઅહિબી ખારાબ વાત નાંય બોલના, બાકી એહેકેન બોલે, જીં સમાયા ઇસાબે બીજહાહાટી હારાં એને ફાયદા રોય.
શરમજનક વાતો, એને નોકામ્યો વાતો, એને હસી મજાક વાતો નાંય ઓઅરા જોજે, કાહાકા ઈ તુમહાન સોબા નાંય દેય, બાકી તુમહાન પોરમેહેરા ધન્યવાદ કોઅરા જોજે.
યાહાટી ચ્યા ખારાબ કામહાલ કોઅના છોડી દા જ્યેં તુમહે પાપી સ્વભાવાનુસાર હેય, એટલે વ્યબિચાર, અશુદ્ધતા, ખારાબ વાસના, ખારાબ ઇચ્છા એને લોબ જીં મુર્તિપુજા હારકા હેય.
એને બીજહાન છેતારના નાંય, કાહાકા તુમહાય તુમહે પાપી સ્વભાવાલ એને બોદા ખારાબ કામહાલ છોડી દેનલા હેય.
આંય વિસ્વાસી બોના પેલ્લા ખ્રિસ્તા બારામાય નિંદા કોઅનારો, એને વિસ્વાસી લોકહાન સતાવનારો, એને ચ્યાહાન નુકસાન કોઅનારો આતો કાહાકા માયે આમી લોગુ ખ્રિસ્તાવોય બોરહો નાંય કોઅલો આતો, ચ્યાહાટી આંય હોમજી નાંય હોક્યો કા જીં આંય કોઅય રિઅલો હેય, તી બરાબર નાંય હેય, યા લીદે ખ્રિસ્તાય માયેવોય દયા કોઅયી.
ચ્યાહામાઅને હુમનાયુસ એને સિકંદર હેય, માયે ચ્યાહાન સૈતાના શક્તિ ઓદિકારા તાબે કોઅનાકોય ડૉડ દેનલા હેય, કા ચ્યા પોરમેહેરા નિંદા કોઅના બંદ કોઅય હોકે.
યાહાટી જોવે બોરહા બારામાય કોલહાક લોકહા સાક્ષ્યે યોક બોજ ગીરદ્યે હારકા ચારી ચોમખીને ગેરી લેદલા હેય, તે યા, હર યોક રોકનારી વસ્તુ, એને વિળગી રોનારો પાપ દુર કોઇન, આમહાય જ્યેં વાટેવોય દાહુદતા જાં જોજે ધીરજથી ચ્યેવોય આગલા વોદતા જાઅના.
ચ્ચા ચ્ચાજ હેય જો ઈસુ ખ્રિસ્તા ઉત્તમ નાંવા વિરુદ ખારાબ વાતો બોલતેહેં, જ્યાવોય તુમા સબંધ રાખતાહા.
યાહાટી, હર જાત્યા ખારાબ વેવહારથી દુર રા, બીજહાન દોગો મા દાહા, કપટી, ડોંગી મા બોનહા, બીજહાન ઓદરાય નાંય કોઅના, એને બીજહા વિરુદ ખારાબ વાતો નાંય આખના.
જોવે ચ્યા લોકહાન હિકાડતાહા, તે ચ્યા નોકામ્યા એને અભિમાનથી બોઆલા શબ્દાહા ઉપયોગ કોઅતાહા. ચ્યા લોકહાન દેખાડતાહા કા ચ્યે ચ્યા શરમાવનારા કામહાલ કોઅય હોકતાહા, જ્યેં ચ્યાહા શરીર કોઅરા માગતેહે એને ચ્યે ચ્યા લોકહાન પાછી પાપ કોઅરાહાટી ભરમાવી દેતહા, જ્યા આમી-આમી ઓહડા ખારાબ જીવનાથી બોચીન નિંગલા હેય.
બાકી યા પેલ્લા કા ચ્યાય સદોમા નાશ કોઅયો, ચ્યાય લોટાલ કા જો યોક ન્યાયી માઅહું આતો, શેહેરામાઅને કાડી દેનો એને યે રીતે ચ્યાલ વાચાડી લેદો. લોટ બોજ દુઃખી આતો, કાહાકા સદોમા લોક કોઅહાજ નિયમાહાલ માનતેં નાંય આતેં એને શરામ યેય ઓહડે કામે કોઅતે આતેં.
જેહેકેન દોરિયા અશાંત લાફા ગંદો ગોંડો બોનાડેહે, તેહેકેનુજ યા લોક શરમજનક કામ કોઅતાહા. ચ્યા કોલહાક ચાંદાલાહા હારકા હેય, જ્યા યોક હિદયે વાટે નાંય ચાલેત, ચ્યે હિદી વાટ નાંય દેખાડે. પ્રભુ ચ્યાહાહાટી યોક જાગો થોવી રિયહો, જો પુરીરીતે આંદારાં હેય, જાં ચ્યાહાન કાયામહાટી રા પોડી.
ચ્યે રીતે, યા અન્યાયી લોક દાવો કોઅતાહા, કા પોરમેહેરે ચ્યાહાન દર્શનામાય દેખાડયાહા, કા ચ્યે ખારાબ રીતેથી જીવીન પોતાના શરીરાહાલ અશુદ્ધ કોઅય હોકતેહેં, ચ્યાહાન કાદા ઓદિકારામાય રોઅના જરુર નાંય હેય, એને ચ્યા મહિમામય હોરગા દૂતહા બારામાય ખારાબ બોલતાહા.
યા લીદે લોક ભયાનક ગરમીકોય બોળી ગીયા, એને ચ્યાહાય પોરમેહેરા જ્યાપાંય યે આબદાયેહેવોય ઓદિકાર હેય, ચ્ચા નિંદા કોઅઇ બાકી પોસ્તાવો કોઇન પોરમેહેરા મહિમા નાંય કોઅયી.