22 ઓ ગુલામાહાય, દુનિયામાય જ્યા તુમહે દોણી હેય, ચ્યાહા બોદ્યો વાતો માના, માઅહાન ખુશ કોઅનારા હારકા દેખાડાહાટી નાંય, બાકી ઈમાનદારીકોય એને પ્રભુલ આદર દેયને કામ કોઆ.
“ડોળો શરીરાહાટી દિવા રોકો હેય: જોવે તો ડોળો ચોખ્ખો રોય, તોવે તો બોદા શરીર ઉજવાડામાય ઓરી.
કાહાકા આંયબી બિજા ઓદિકારા તાબામાઅને માઅહું હેતાંવ, એને મા તાબામાંય સિપાડાહા યોક ટુકડી હેય, જોવે આંય યોકાલ આખતાહાવ જો તોવે તો જાહાય, એને બિજાલ આખતાહાવ યે તોવે તો યેહે, એને જોવે મા ચાકારાલ આખતાહાવ ઈ કોઓ, તોવે તો કોઅહે.”
“જોવે તુમા મા આખલ્યા નાંય માનેત, તો માન ‘ઓ પ્રભુ, ઓ પ્રભુ’ કાહા આખ્યાં કોઅતાહા?
કાહાકા આંયબી બિજા ઓદિકારા તાબામાઅને માઅહું હેતાંવ, એને મા તાબામાંય સિપાડાહા યોક ટુકડી હેય, એને જોવે આંય યોકાલ આખતાહાવ, જો, તોવે તો જાહાય, એને બિજાલ આખતાહાવ, યે, તોવે તો યેહે, એને જોવે મા ચાકારાલ આખતાહાવ, ઈ કોઓ, તોવે તો ચ્ચાલ કોઅહે.
એને ચ્યે દિનેરોજ યોક મોનાકોય દેવાળામાય બેગે ઓએત એને ગોઅહે-ગોઅહે પ્રભુભોજમાય ભાગી ઓએ એને ઉદાર મોનાકોય આનંદાકોય ચ્યે ઈળી-મિળીન ખાઅના ખાતે આતેં.
ઓ પ્રિય બાહા એને બોઅયેહેય, કાહાકા પોરમેહેરે આપહાન પોતાના પોહહા હારકા સ્વીકાર કોઅરાહાટી યે રીતે વાયદો કોઅયોહો, તે યા, આપા પોતાના શરીર એને આત્મા બોદા મેલાપણા ચોખ્ખાં કોઅતે, એને પોરમેહેરા દાક રાખીન પુરીરીતેથી ચોખ્ખાં જીવન જીવા કોશિશ કોઆ.
સાફ રીતીકોય, આંય લોકહાન ખુશ કોઅરા કોશિશ નાંય કોઉ, બાકી આંય પોરમેહેરાલ ખુશ કોઅરા માગહુ, જો આંય લોકહાન ખુશ કોઅરા કોશિશ કોઉ, તે પાછે ખ્રિસ્તા સેવક નાંય રોતો.
ઓ પાહાહાય, બોદી વાત્યેહેમાય તુમહે આયહે આબહા આખલ્યા માના, કાહાકા ઈંજ પ્રભુલ ગોમહે.
પોરમેહેરાય આમહાન બોરહાવાળા હોમજીન હારી ખોબાર આખના કામ હોઅપ્યા, યાહાટી આમા માઅહાન નાંય બાકી આમહે મન પારખનારો પોરમેહેરાલ ખુશ કોઅરાહાટી હિકાડજેહે.
તું ચ્યાલ કેવળ તો ગુલામુજ નાંય હોમાજતો, તો યોક ગુલામા કોઅતો મોઠો હેય, આમી તો યોક આર્યો વિસ્વાસી હેય જ્યાવોય તું પ્રેમ કોઇ હોકતોહો, આંય ચ્યાલ બોજ પ્રેમ કોઅતાહાંવ, બાકી તુલ ચ્યાલ બેની રુપામાય આજુબી વોદારી પ્રેમ કોઅરા જોજે, એટલે તો ગુલામા રુપામાય એને યાહાટી તો ખ્રિસ્તામાય યોક વિસ્વાસી બાહા હેય.