41 ચ્યાય આથ દેયને ચ્યેલ ઉઠાડયા, એને વિસ્વાસી લોકહાન એને વિધવા બાયહેલ હાદિન ચ્યાહાન જીવતી દેખાડી દેની.
તોવે ઈસુવે ચ્યેપાય જાયને, ચ્યે આથ દોઇન ચ્યેલ ઉઠાડયા, ચ્યેમાઅને જોરાં તારાતુજ ઉતી ગીયા, એને તી ઈસુ એને ચ્યા શિષ્યહા ગાવાર ચાકરી કોઅતી લાગી.
જોવે તો ચ્યા ગાવા ફાટકેપાય યેય પોઅચ્યો, તોવે માઅહે યોક મોઅલા મુરદાલ બાઆ લેય જાતે આતેં, જો પોતાના આયહે યોકનેયોક પોહો આતો એને તી વિધવા બાય આતી, એને ગાવા બોજ લોક ચ્યાહાઆરે આતા.
તારાત તો મોઅલો જુવાન ઉઠીન બોઠો, ને બોલતો લાગ્યો એને ચ્યે ચ્યા આયહેલ દેય દેનો.
એને ચ્ચા, ચ્ચા જુવાનાલ જીવતો લેય ગીયા, એને બોજ આનંદિત ઓઅયા.
એને પિત્તરે ચ્યા જમણો આથ દોઇન ચ્યાલ ઉઠાડયો, એને તારાત ચ્યા પાગહામાય એને માંડયેહે માય તાકાત યેની.
ચ્યા દિહીહયામાય જોવે ઈસુવોય બોરહો કોઅનારાહા ગોણત્રી વોદતી લાગી, તોવે યુનાની ભાષા બોલનારા શિષ્યહાય હિબ્રુ બોલનારાહા શિષ્યહા વિરુદ કુરકુર કોઅરા લાગ્યા, “દિનેરોજ ખાઅના-પિઅના માય આમહે વિધવા બાયહે ખોબાર નાંય લેદલી જાય.”
હનાન્યાય જોવાબ દેનો, “ઓ પ્રભુ, માયે યા માઅહા બારામાય બોજ જાંઅહા પાયને વનાયહો કા યાય યેરૂસાલેમ શેહેરામાય તો પવિત્ર લોકાહાઆરે મોઠયો-મોઠયો બુલો કોઅયોહો.
પાછે એહેકેન જાયા કા પિત્તર બોદા વિસ્તારમાય બોદે જાગે ફિરતો રિયો, એને ચ્યા પવિત્ર લોકહાપાંય બી ગીયો જ્યા લુદ્દા શેહેરામાય રોતા આતા.
ચ્યે વિધવા થેએયેહેલ આદર કોઓ, જ્યેહે જરૂરત પુરી કોઅરાહાટી એને જ્યેહે દેખભાલ કોઅરાહાટી કાદાં નાંય હેય.
જીં હાચ્ચીજ વિધવા હેય, જ્યેં કાદાં નાંય હેય, તી પોરમેહેરાવોયજ આશા રાખહે, એને રાત-દિહી વિનાંતી એને પ્રાર્થના કોઅતી રોહે.